Іван Васілевіч Дарошчанка
Іван Васілевіч Дарошчанка (Дарашэнка) (1922—2002) — памочнік камандзіра разведвальнага ўзвода 14-га стралковага палка 72-й стралковай дывізіі 21-й арміі, старшы сяржант (на момант прадстаўлення да ўзнагароджання ордэнам Славы 1-й ступені). Поўны кавалер ордэна Славы. БіяграфіяНарадзіўся 5 мая 1922 года ў вёсцы Дубраўка Гарадоцкага раёна Віцебскай вобласці Беларусі ў сялянскай сям’і. У 1937 годзе пасля заканчэння сямігодкі быў адпраўлены вучыцца ў Грозненскі нафтавы тэхнікум. Працаваў забойшчыкам на шахтах Данбаса. Пачатак Вялікай Айчыннай вайны заспеў яго ў родных краях. Вымушаны быў застацца на акупіраванай тэрыторыі. Летам 1942 года пайшоў у партызаны. Восенню 1942 года быў накіраваны вучыцца ў 1-ю Маскоўскую спецыяльную дыверсійную школу. З мая 1943 года ў складзе Калінінскай партызанскай брыгады ўдзельнічаў у спецаперацыях па вызваленні блакаднага Ленінграда. Быў узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі[1]. У адным з баёў быў паранены, накіраваны на лячэнне ў шпіталь у горад Ленінград. У красавіку 1944 года быў прызваны ў Чырвоную Армію Кастрычніцкім райваенкаматам горада Ленінграда. Быў накіраваны ў 72-ю стралковую дывізію, і, як маючы баявой вопыт дыверсійнай працы ў партызанскім атрадзе, быў залічаны ва ўзвод разведкі 14-га стралковага палка. Увесь далейшы баявы шлях прайшоў у складзе гэтага палка. Ваяваў на Ленінградскім і 1-м Украінскім франтах. 12-13 чэрвеня 1944 года ў наступальных баях па прарыву абаронны праціўніка каля пасёлка Белаостраў і ў перыяд фарсіравання ракі Сястра сяржант Дарошчанка выявіў тры варожыя агнявыя кропкі, якія былі знішчаны палкавы артылерыяй. Група захопу, у складзе якой дзейнічаў сяржант Іван Дарашчэнка, здабыла «языка». Загадам па частках 72-й стралковай дывізіі ад 2 ліпеня 1944 года за мужнасць і адвагу праяўленыя ў баях сяржант Дарошчанка Іван Васільевіч узнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені, які быў уручаны яму на полі бою[1]. У лютым 1945 года ў складзе 21-й арміі, дывізія, у складзе якой ваяваў разведчык Дарашчэнка, была перакінутая на 1-ы Украінскі фронт, удзельнічала ў баях за вызваленне Польшчы. У гэтых баях сяржант Дарошчанка быў ужо памочнікаў камандзіра ўзвода. 24 сакавіка 1945 года пад горадам Нейсе сяржант Дарошчанка захапіў легкавую машыну і афіцэра сувязі. Да гэтага часу, за перыяд баёў, разам з байцамі ўзвода, Дарошчанка захапіў дзевяць «языкоў» і знішчыў звыш трох дзясяткаў праціўнікаў. Загадам па войсках 21-й арміі ад 12 красавіка 1945 года за мужнасць і адвагу праяўленыя ў баях сяржант Дарошчанка Іван Васільевіч узнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені[1]. 4 мая 1945 года ў баях за населены пункт Цабтен, размешчаны ў пяцідзесяці кіламетрах паўднёва-ўсход ад горада Лігніц старшы сяржант Іван Дарошчанка з разведчыкамі знішчыў звыш дзесяці пехацінцаў і ўзяў у палон семярых, у тым ліку трох афіцэраў праціўніка. Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 27 чэрвеня 1945 года за ўзорнае выкананне заданняў камандавання ў баях з нямецка-варожымі захопнікамі старшы сяржант Дарашчэнка Іван Васілевіч узнагароджаны ордэнам Славы 1-й ступені, стаўшы поўным кавалерам ордэна Славы[1]. 24 чэрвеня 1945 года І. В. Дарашэнка ў складзе зводнага палка 1-га Украінскага фронту ўдзельнічаў у Парадзе Перамогі ў Маскве на Чырвонай плошчы. Пасля вайны ўдзельнічаў у ліквідацыі бандфармаванняў на тэрыторыі Львоўскай вобласці. Правіннасць, здзейсненая неўзабаве пасля Перамогі, надоўга перакрэсліла баявыя заслугі разведчыка. Знаходзячыся ў адпачынку на радзіме, у стане алкагольнага ап’янення, здзейсніў крадзеж з крамы сельпо. Пры затрыманні ў яго быў канфіскаваны трафейны пісталет. Трыбуналам Віцебскага гарнізона быў асуджаны па артыкулах 241б і 145а КК БССР да 5 гадоў пазбаўлення волі. Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 3 сакавіка 1950 года пазбаўлены дзяржаўных узнагарод[1]. Знаходзячыся ў месцах зняволення, з-за канфліктаў з крымінальнікамі і з кіраўніцтвам лагера, атрымаў яшчэ два тэрміны зняволення. Толькі ў 1960-х гадах выйшаў на свабоду. Некаторы час жыў і працаваў у Пензенскай вобласці. У 1979 годзе вярнуўся на радзіму, у горад Гарадок. Працягваў працоўную дзейнасць у саўгасе «Заазерскі» Гарадоцкага раёна. У 1984 годзе выйшаў на пенсію. Двойчы звяртаўся з запытам аб аднаўленні ў правах на ўзнагароды, яго падтрымалі аднапалчане. Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 24 ліпеня 1985 года адноўлены ў правах на ўзнагароды[1]. Жыў у горадзе Гарадок Віцебскай вобласці. Памёр 28 жніўня 2002 года. Пахаваны на могілках пасёлка Езярышча Гарадоцкага раёна. Узнагароды
ПамяцьУ маі 2005 года імя поўнага кавалера ордэна Славы Івана Васілевіча Дарашчэнка прысвоена Гарадоцкаму дзяржаўнаму прафесійна-тэхнічнаму каледжу сельскагаспадарчай вытворчасці[1]. Зноскі
Літаратура
СпасылкіИван Васильевич Дорощенко на сайце «Героі краіны» |
|||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
