Істэрыя

Істэрыя
Прафесар Жан-Мартэн Шарко дэманструе студэнтам жанчыну ў істэрычным прыпадку.
МКХ-9	300.1
MeSH	D007046
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Істэры́я (ад стар.-грэч.: ὑστέρα (hystera) — матка); Шале́нства ма́ткі^[1][2] — састарэлы медыцынскі дыягназ, які на гэты момант адпавядае шэрагу псіхічных расстройстваў лёгкай і сярэдняй ступені цяжкасці. Выкарыстоўваўся для апісання спецыфічных расстройстваў самаадчування і паводзін у жанчын, прычынай якіх доўгі час лічыўся блуканне маткі па арганізму^[1] (адкуль і назва). Для істэрыі характэрны дэманстратыўныя эмацыйныя рэакцыі (слёзы, смех, крыкі), сутаргі, паралічы, страта адчувальнасці, глухата, слепата, абмарачэнне, павышаная сексуальная актыўнасць і іншае.

На гэты момант з істэрыяй асацыяваны асаблівы склад асобы, званы істэрычным расстройствам асобы. Яму ўласцівы павярхоўнасць меркаванняў, унушальнасць і самаўнушальнасць, схільнасць да фантазіявання, няўстойлівасць настрою, імкненне прыцягнуць да сябе ўвага, тэатральнасць паводзін.

• Неўроз
• Істэрычнае расстройства асобы
• Псіхааналіз
• Псіхатэрапія
• Жан Шарко
• Зігмунд Фрэйд
• Пяць асноўных клінічных выпадкаў Фрэйда