Італьянскі паход Банапарта (1796—1797)

Італьянская кампанія (1796)
Асноўны канфлікт: Вайна Першай кааліцыі
Фелікс Феліпатэукс. «Напалеон у бітве пры Рывалі»
Дата	1796 — 1797
Месца	паўночная Італія
Вынік	перамога Францыі
Праціўнікі
Францыя Аўстрыйская імперыя Сардзінія
Камандуючыя
Напалеон Банапарт Бальё Альвінцы Вурмзер Карл Тэшэнскі
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Італьянскі паход Банапарта (1796—1797) — кампанія французскіх войскаў пад камандаваннем Напалеона Банапарта супраць аўстра-сардзінскіх войскаў у Паўночнай Італіі ў час вайны 1-й кааліцыі з Францыяй (1792—1797).

Паход скончыўся поўнай перамогай французскіх войскаў і выхадам з вайны Сардзініі, а потым і Аўстрыі. Пачаты пад лозунгам абароны рэспублікі, гэты паход неўзабаве ператварыўся ў заваявальны; пад кантроль Францыі трапіла амаль уся Італія.^[1]

Поспех Банапарта быў дасягнуты праз адмову ад пануючых тады кардоннай стратэгіі і лінейнай тактыкі, паасобным разгромам праціўнікаў, выкарыстаннем у бітвах спалучэння калон з россыпным строем стралкоў.^[1]

У красавіку 1796 года французская армія Банапарта разбіла сардзінскае войска і вымусіла Сардзінію заключыць мір. У маі 1796 года французская армія разграміла аўстрыйскую (гл. бітва пад Лодзі) і блакіравала крэпасць Мантуя; 4 спробы аўстрыйскага войска дэблакіраваць крэпасць былі адбітыя. У бітвах пад Касцільёне, Раверэта, Басана, Арколе, Рывалі французская армія Банапарта разбіла аўстрыйскія, а лютым 1797 года вымусіла капітуляцыю гарнізона Мантуі. У сакавіку 1797 года Банапарт разгарнуў наступленне на Вену. Аўстрыя была вымушаная заключыць Кампаформійскі мір (кастрычнік 1797).^[1]

• Военный энциклопедический словарь / Пред. Гл. ред. комиссии Н. В. Огарков. — М.: Воениздат, 1983. — 863 с. (руск.)