Вялікае Княства Рускае (1658—1659)
Вялікае Княства Рускае (укр.: Велике Князівство Руське; ВКР) — назва Казацкай Украіны (частка Брацлаўскага, Кіеўскага і Чарнігаўскага ваяводстваў), па якой, паводле ўмоў Гадзяцкага дагавора, заключанага на казацкім радзе 16 верасня 1658 г., яна павінна была ўвайсці ў склад Рэспублікі трох народаў. Вялікае княства Рускае было выкрэслена, калі дагавор быў ратыфікаваны сеймам.[1] Асноўныя прынцыпыГадзяцкі дагавор прадугледжваў абмежаванне яго ўнутрыпалітычнага суверэнітэту, пазбаўленне правоў на знешнюю палітыку, аднаўленне існуючай сістэмы сацыяльна-эканамічных адносін у Хмяльніцкім. Аўтарам канцэпцыі Вялікага Княства Рускага, а таксама яго першым і апошнім канцлерам быў Юрый Нямырыч, які ў красавіку 1659 г. выступіў з прамовай перад дэпутатамі сейма Рэчы Паспалітай у Варшаве. Спробы ўрада Івана Выгоўскага вясной 1659 г. уключыць у склад княства Валынскае, Падольскае і Рускае ваяводствы, павялічыць казацкі рэестр да 60 тыс. і ліквідаваць унію пацярпелі няўдачу. Пасля абвяшчэння Гадзяцкага дагавора пачалася маскоўска-ўкраінская вайна (1658-1659), якая завяршылася перамогай казацкіх войскаў пад Канатопам. Аднак пасля гэтага пачаўся (пры актыўнай падтрымцы Масквы) казацкі рух супраць саюза з Польшчай, і ўвосень 1659 г. новы гетман Юрый Хмяльніцкі фактычна скасаваў пагадненне. Глядзіце таксама![]()
Крыніцы
Літаратура
Спасылкі
|
Portal di Ensiklopedia Dunia