Вільгельм IV (вялікі герцаг Люксембургскі)

Вільгельм IV
люкс.: Wëllem IV
манарх Люксембурга[d] 17 лістапада 1905 — 25 лютага 1912
Папярэднік	Адольф
Пераемнік	Марыя Адэлаіда
Нараджэнне	22 красавіка 1852(1852-04-22)[1][2] Бібрыхскі палац[d], Бібрых[d], Вісбадэн, Насау[d], Германскі саюз
Смерць	25 лютага 1912(1912-02-25)[1][2] (59 гадоў) Замак Берг, Кальмар-Берг, Мерш[d], акруга Люксембург, Люксембург
Месца пахавання	Сабор люксембургскай Божай Маці
Род	Насау-Вейльбург[d]
Бацька	Адольф
Маці	Адэльгейда Марыя Ангальт-Дэсауская[d]
Жонка	Марыя Ганна Партугальская[d][3]
Дзеці	Марыя Адэлаіда, Шарлота, Антонія Люксембургская[d], Лізавета Люксембургская[d], Соф'я Люксембургская[d] і Хільда Люксембургская[d]
Веравызнанне	кальвінізм
Манаграма
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вільгельм IV (Вільгельм Аляксандр; 22 красавіка 1852 — 25 лютага 1912) — рэгент Вялікага герцагства з 4 красавіка 1902 г., Вялікі герцаг Люксембургскі з 17 лістапада 1905, старэйшы сын герцага Адольфа.

Вільгельм IV быў пратэстантам, як і ўсе з дому Насау. Ён жаніўся на Марыі Ганне Партугальскай, верачы, што ў каталіцкай краіны павінен быць каталіцкі манарх. З таго часу Вільгельм IV і астатнія герцагі Люксембургскія сталі каталікамі.

Пасля смерці яго дзядзькі, прынца Мікалая-Вільгельма ў 1905 годзе, адзіным легітымным прэтэндэнтам на прастол у Доме Насау стаў стрыечны брат Вільгельма, Георг Мікалай, народжаны ад марганатычнага шлюбу. І ў 1907 годзе ён прызначыў сваю старэйшую дачку Марыю-Адэлаіду спадчынніцай прастола. Яна стала першай кіруючай манархіняй у Люксембургу са смерці яе бацькі ў 1912 годзе да свайго адрачэння ў 1919 годзе, і была зменена сваёй малодшай сястрой, Шарлотай. Нашчадкі Шарлоты кіруюць Люксембургам дагэтуль.