Галоўчынскія

Галоўчынскія, Галаўчынскія — княжацкі род герба «Лебедзь», прадстаўнікі якога займалі дзяржаўныя пасады ў Вялікім Княстве Літоўскім^[1].

Родапачынальнікам звычайна лічаць Мікіту, сын якога Мацей у 1495 годзе прыехаў у ВКЛ з Масквы^[1] разам з дваром Алены, дачкі вялікага князя маскоўскага Івана III Васільевіча, жонкі вялікага князя літоўскага Аляксандра. Паводле Каспера Нясецкага паходзілі ад северскай галіны Рурыкавічаў^[2]. Самі Галоўчынскія часам выводзілі сябе ад князеў Рапалоўскіх^[3], аднак сярод іх імя Мікіты не сустракаецца^[1] і генеалагічная сувязь з гэтымі князямі не прасочваецца^[2]. Зваліся таксама Галоўчынскімі-Мшцішчамі^[1].

Прозвішча паходзіць ад мястэчка Галоўчын каля Друцка.

Пры падтрымцы вялікай княгіні літоўскай Алены Іванаўны князі Галоўчынскія адразу ўвайшлі ў лік найбольш заможных феадалаў Вялікага Княства Літоўскага. Спачатку вызнавалі праваслаўе, пазней перайшлі ў каталіцтва.

Род згас у 1658 годзе са смерцю Мікалая Канстанцінавіча Галоўчынскага^[1].

Вядомыя прадстаўнікі

Мацей Мікітавіч (каля 1470 — пасля 1536), сын Мікіты. Намеснік княжацкі і цяцерынскі, бірштонскі, магілёўскі і онікшцінскі.
Яраслаў Мацеевіч (каля 1510—1567), сын Мацея Мікітавіча. Маршалак каралеўскі, староста ковенскі.
Мікалай Яраславіч (1547—1571)
Шчасны Яраславіч (? — 1610), кашталян менскі.
Яраслаў Яраславіч (? — 1622).
Ян (каля 1570—1630), чашнік літоўскі.
Аляксандр Яраславіч (каля 1570—1617), кашталян жмудскі, староста лідскі, ваявода мсціслаўскі.
Канстанцін Яраславіч (? — 1620), кашталян мсціслаўскі і староста крычаўскі.
Мікалай Канстанцінавіч (? — 1658), харунжы аршанскі, апошні прадстаўнік роду.
Ежы (Юрый) Канстанцінавіч (? — 1648/1649).

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д Галоўчынскія // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 2: Беліцк — Гімн / Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1994. — 537 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-142-0.
↑ ^а ^б ЭнцВКЛ 2005.
↑ Wolff J. Kniaziowie litewsko-ruscy od końca XIV w. — Warszawa, 1895.