Галіна Фёдараўна Салаўёва

Галіна Фёдараўна Салаўёва (26 лютага 1922, Іванцееўка, Маскоўская вобласць — 17 верасня 2001) — рускі археолаг. Кандыдат гістарычных навук (1953).

Скончыла ў 1945 годзе Маскоўскі ўніверсітэт. У 1945—1950 і ў 1959—1980 гадах у Інстытуце археалогіі АН СССР. У 1950—1959 гадах інспектар Упраўлення музеяў і аховы помнікаў Міністэрства культуры РСФСР.

Даследавала больш за 150 курганоў на Гомельшчыне і Магілёўшчыне (1962—1970), замак рагачоўскіх князёў XII ст. (Збароў). Адкрыла славянскія пахавальныя помнікі VI—IX стст. (Вароніна, Дзям’янкі), язычніцкае свяцілішча Ходасавічы, выявіла «вогненныя кольцы» ў пахавальным абрадзе радзімічаў (вядомыя раней па летапісах). Удзельнічала ў дыскусіях пра ўплыў балцкага субстрату на культуру радзімічаў. Лічыць, што славяне з’явіліся ў верхнім Падняпроўі ў VI—VII стст. і што значнасць уплыву на іх балцкага субстрату перабольшаны.

• Погребальные обряды // Древности железного века в междуречье Десны и Днепра. М.. 1962;
• Семилучевые височные кольца // Древняя Русь и славяне. М., 1978;
• О роли балтского субстрата в истории славянских племён Верхнего Поднепровья // СА. 1971. № 2.

• Салаўёва Галіна Фёдараўна // Археалогія Беларусі: энцыклапедыя. У 2 т. / [склад. Ю. У. Каласоўскі; рэдкалегія: Т. У. Бялова (гал. рэд.) і інш.]. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя імя П. Броўкі, 2011. — Т. 2: Л—Я. — 464 с. — ISBN 978-985-11-0549-2.