Гісторыя сталення

Артыкул — машынны пераклад іншамоўнага тэксту. Можа змяшчаць пэўную колькасць граматычных, лексічных і сэнсавых памылак. Вы можаце дапамагчы праекту, выправіўшы яго. Крыніца перакладу не пазначана.

Гісторыя сталення — літаратурны, сцэнічны і кінематаграфічны жанр, які факусуецца на жыцці і сталенні або пераходным узросце галоўнага героя альбо гераіні. Гісторыі сталення, як правіла, падкрэсліваюць дыялог або ўнутраны маналог, а не дзеянні герояў, і часта адбываюцца ў мінулым^[1]. Героямі гісторый сталення, як правіла, з'яўляюцца падлеткі^[2].

У літаратурнай крытыцы раманы сталення і раманы выхавання часам ўзаемазаменныя, але першы, як правіла, з'яўляецца больш шырокім жанрам. Раман выхавання, як і раман сталення, характарызуецца шэрагам фармальных, актуальных і тэматычных асаблівасцяў^[3]. У ім аўтары факусуюцца на псіхалагічным і маральным росце галоўнага героя альбо гераіні з дзяцінства да паўналецця (пераходнага ўзросту)^[4], і звяртаюць увагу на змяненне характару.

Жанр развіўся з народных казак пра маленькіх дзяцей, якія даследуюць свет, каб знайсці сябе^[5]. Хоць раман выхавання паўстаў у Германіі, ён аказаў вялікі ўплыў спачатку ў Еўропе, а затым ва ўсім свеце.

Прыкладамі гісторыі сталення ў літаратуры з'яўляюцца такія творы, як:

• Дэміян (1919)
• Лавец у жыце (1951)

У кіно гісторыя сталення — жанр падлеткавых фільмаў. Гісторыі сталення сканцэнтраваны на псіхалагічным і маральным росце або пераходзе галоўнага героя/гераіні ад моладзевага да дарослага жыцця.

Асабісты рост і змены з'яўляюцца важнай характарыстыкай жанру, якая абапіраецца на дыялог і эмацыйныя рэакцыі, а не на дзеянне. Гісторыя ў такіх фільмах часам распавядаецца ў выглядзе ўспамінаў. Гістарычна склалася так, што гісторыі сталення звычайна сканцэнтраваны на маладых хлопчыках, хоць гісторыі сталення, прысвечаныя дзяўчынкам, сталі больш распаўсюджанымі ў пачатку 21-га стагоддзя — прыкладамі такіх фільмаў можна лічыць Lady Bird (2017), Галаваломка 2 (2024)