Жалезадэфіцытнае малакроўе

Жалезадэфіцытнае малакроўе
Эрытрацыты
МКХ-11	3A00
МКХ-10	D50.50.
МКХ-9	280280
МКХ-9-КМ	280.8[1][2] і 280.9[2]
DiseasesDB	6947
MedlinePlus	000584
eMedicine	med/1188
MeSH	D018798
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Жалезадэфіцытнае малакроўе — паніжаны ўзровень гемаглабіну і чырвоных крывяных цельцаў у крыві ў сувязі з нястачай жалеза. Ёсць найбольш распаўсюджаным відам малакроўя. Ускладненне хваробы вядзе да ішэміі і інфаркту міякарда, заўчаснага старэння ў выніку кіслароднага галадання тканак^[3].

Найлепшым спосабам прадухіліць хваробу ёсць штодзённы прыём багатай на жалеза ежы жывёльнага паходжання (мяса, рыба, хатняя птушка, тварог, цвёрды сыр і яйкі). Шмат жалеза таксама змяшчаюць бабовыя, бульба і рыс. Аднак жалеза з гародніны горш засвойваецца^[3].

Узнікненню хваробы спрыяе недастатковае паступленне жалеза з ежай, парушэнне ўсмоктвання жалеза ў кішэчніку і кровастрата ў выніку хранічнай хваробы (гастрыт, язва страўніка і 12-палай кішкі, паліп і рак тоўстай кішкі, грыжа страўніка). Таксама шкодзяць рэўматоідны артрыт, гепатыт, глісная хвароба і сэпсіс. Усмоктванню жалеза перашкаджае і працяглы прыём лекаў, што замінаюць вытворчасці салянай кіслаты страўніка^[3].

Хвароба на пачатку выяўляецца праз павышаную стомленасць і бледнасць скуры пазногцевых ложаў, далоняў, унутранай паверхні павекаў і вуснаў. Адзначаецца пахаладанне кісцяў і ступняў, галавакружэнне і пачашчанае сэрцабіцце^[3].

	Жалезадэфіцытнае малакроўе на Вікісховішчы

• Жалеза ў дэфіцыце // Краіна здароўя. — 25 чэрвеня 2014. — № 10 (321). — С. 5.