Калішскі статут

Калішскі статут — прававы акт, дадзены яўрэям князям Велікапольскім Баляславам Набожным 16 жніўня 1264 года ў Калішы.

Статут стаў асновай для палажэння яўрэяў у Польшчы, а пазней і для стварэння часткова аўтаномнай яўрэйскай абшчыны ў Польшчы. Ён гарантаваў яўрэям існаванне яўрэйскіх судоў і асобных судоў па справах як яўрэяў, так і хрысціян. Акрамя таго, ён забяспечваў асабістую свабоду і бяспеку яўрэям, уключаючы свабоду веравызнання, падарожжаў і гандлю. Палажэнні статуту былі пацверджаны Казімірам Вялікім у 1334 годзе, Казімірам Ягелончыкам у 1453 годзе і Жыгімонтам Старым у 1539 годзе.

Рамуальд Хубэ сцвярджаў у артыкуле пад назвай «Яўрэйскі прывілей Баляслава і яго пацверджанне» таго, што версія дакумента з 36 пунктаў была сфальсіфікавана ў часы Казіміра Ягелончыка:

Зыходзячы з усяго гэтага, можна цвёрда сцвярджаць, што зменены прывілей Баляслава быў сфабрыкаваны ў часы пасля Казіміра В[ялікага]. Таму цяпер зразумела, чаму пазнанскія яўрэі, прадстаўляючы яго Казіміру Ягелончыку для пацверджання, прадставілі не яго арыгінал, а копію, бо арыгіналу на самой справе ніколі не было, а спасылка на пажар у Познані была толькі ўмелым выкарыстаннем абставін, зрэшты праўдзівых[1][2].