Каманда 6 (Конга)

Коммандо 6 (англ.: 6 Commando) — падраздзяленне еўрапеоідных наймітаў часоў Кангалезскага крызісу 1960-х. Ад вядомага ваеннага авантурыста Боба Дэнара байцы атрада атрымалі мянушку «les affreux», інакш кажучы «жудасныя»^[1].

Першапачаткова ў групу ўвайшлі замежныя баевікі з Францыі, Бельгіі і Італіі, якія не трапілі ў «Каманда 5». Першым камандзірам атрада стаў падпалкоўнік Ламулін, дзеючы афіцэр бельгійскай арміі. Пазней на яго месца прыйшоў Боб Дэнар^[2].

Падраздзяленне, агульнай колькасцю 550 чалавек^[3], было падзелена на так званыя «шокі» (фр.: choc). Па памерах яны адпавядалі ротам^[4]. Усяго такіх фарміраванняў было пяць: у Лебо дыслакаваўся 1-ы «шок» маёра Карла Кука (забіты 1 жніўня 1967 г.), у Стэнлівілі — 2-і капітана Крысціяна Лабудзіга, у Пангу — 3-і маёра Юбера Пінатона, у Акеці — 4-ы капітана Фажэра (11 ліпеня 1967 г. паранены і эвакуіраваны ў Анголу), ва Увіра — 5-ы маёра Роберта «Боба» Надзіна^[5].

Таксама як і ў «Каманда 5», дысцыпліна ў «Каманда 6» пакідала жадаць лепшага^[2].

Сілы «Каманда 6» змагаліся на баку Кангалезскай нацыянальнай арміі, шчыльна ўзаемадзейнічаю з катангскімі падраздзяленнямі ўрадавых войск і бельгійскімі інтэрвентамі^[2].

Першай місіяй атрада стала навядзенне парадку ў горадзе Стэнлівіль, з чым найміты паспяхова справіліся^[2]. Пасля большую частку «Каманда 6» адправілі на ўзмацненне дваццаці шасці гарнізонаў кангалезскай арміі^[3], якія былі раскіданы па поўначы і ўсходу краіны. Так, мяжу з ЦАР узялі пад ахову іспанскія найміты (парадку 100 чалавек), а французы і бельгійцы грунтаваліся пад Стэнлівілем^[6]. З-за гэтай фрагментацыі група не змагла атрымаць рэпутацыю эфектыўнай баявой сілы, роўнай «Каманда 5»^[2].

У 1967 годзе, калі наёмнікі здзейснілі ўзброенае паўстанне ў Стэнлівілі, улады краіны падраздзяленне расфарміравалі^[7].

• Clarke, S.J.G. The Congo Mercenary: A history and analysis. — Johannesburg : South African Institute of International Affairs, 1968.