Канстытуцыя Рэспублікі Сербскай

Канстытуцыя Рэспублікі Сербскай — галоўны закон і праўны акт у сістэме праўных актаў Рэспублікі Сербскай. Канстытуцыя рэгулюе стасункі ў грамадстве, рэспубліканскую арганізацыю і паўнамоцтвы рэспубліканскіх органаў улады.

Першая Канстытуцыя была прынята 28 лютага 1992 года^[1]. Тады яна звалася Канстытуцыя Сербскай Рэспублікі Босніі і Герцагавіны. Галоўны закон РС быў прыняты ў гады распаду Югаславіі. З моманту прыняцці Канстытуцыя неаднаразова змянялася і дапаўнялася. Галоўным чынам, гэта было звязана з яе рэдакцыяй пасля Дэйтанскага мірнага пагаднення і рашэннямі Канстытуцыйнага суда Босніі і Герцагавіны. Таксама Канстытуцыя неаднаразова змянялася падчас мандата Высокага прадстаўніка ў БіГ Пэдзі Эшдаўна. Былі агучаны і вымогі прыняцця новай канстытуцыі.

Структура Канстытуцыі РС складаецца з 12 раздзелаў і 140 артыкулаў.

1. Асноўныя палажэнні
2. Правы і свабоды чалавека
3. Эканамічны і сацыяльны лад
4. Правы і абавязкі Рэспублікі
5. Арганізацыя Рэспублікі
6. Тэрытарыяльная арганізацыя
7. Абарона Рэспублікі
8. Канстытуцыйнасць і законнасць
9. Канстытуцыйны суд
10. Суды і пракуратура
11. Змена Канстытуцыі
12. Апошнія палажэнні

• Конституция РС (серб.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 9 студзеня 2013. Праверана 20 лістапада 2012.