Жан-Жак Ампер, гісторык, які ўвёў тэрмін «Каралінгскае Адраджэнне»
Каралінгскае Адраджэнне (фр.: renaissance carolingiennerenaissance carolingienne) — перыяд развіцця асветы, навукі і мастацтваў у Сярэднявечнай Еўропе ў канцы VIII — пачатку IX стст., звязаны з праўленнем Карла Вялікага і яго нашчадкаў.
Карл Вялікі падпарадкаваў сабе шырокія тэрыторыі ў Еўропе. У 800 г. ён быў абвешчаны імператарам Свяшчэннай Рымскай імперыі. Для кіравання вялікімі ўладаннямі Карлу патрэбны былі адукаваныя людзі. Часткова іх запрашалі з іншых краін, але імператар прыклаў намаганні для вырошчвання сваіх кадраў. Ён заснаваў школу пры сваім палацы ў Аахене, якую ўзначаліў запрошаны з АнглііАлкуін, падтрымліваў манастыры як цэнтры асветы, зрабіў латынь афіцыйнай у імперыі.
John J. Contreni: Carolingian Learning. Masters and Manuscripts (Variorum collected Studies Series 363). Aldershot 1992.
Jean Hubert u. a. (Hrsg.): Die Kunst der Karolinger. Karl Von dem Großen bis zum Ausgang des 9. Jahrhunderts. Beck, Мюнхен, 1969.
Rosamond McKitterick: The Carolingians and the Written Word. Cambridge 1989.
Rosamond McKitterick: The Uses of Literacy in Early Medieval Europe. Cambridge 1990.
Rosamund Mckitterick: Carolingian Culture. Emulation and Innovation. Cambridge 1994.
Willem Lourdaux, D. Verhelst (Hrsg.): Benedictine Culture 750—1050 (Medievalia Lovaniensia, Series 1, Studia 11). Löwen 1983.
Erna Patzelt: Die karolingische Renaissance. Паведамленні zur Geschichte der Kultur des frühen Mittelalters. Österreichischer Schulbuchverlag, Бургенланд, 1924, 2. Aufl. Graz 1965.