Квадратычны закон узаемнасці — сцвярджэнне аб вырашальнасці квадратычнага параўнання па модулю (руск.) (бел. простага ліку. Часцей за ўсё фармулюецца праз сімвалы Лежандра.
Фармулёўка
- Азначэнне сімвала Лежандра
Няхай a — цэлы лік, і p — просты лік, не роўны 2. Сімвал Лежандра (руск.) (бел.
вызначаецца наступным чынам:
, калі a дзеліцца на p;
, калі a з'яўляецца квадратычнаю рэштаю (руск.) (бел. па модулю p, г.зн. a не дзеліцца на p і існуе такі цэлы x, што
;
, калі a з'яўляецца квадратычнаю нярэштаю па модулю p, г.зн. a не дзеліцца на p і не з'яўляецца квадратычнаю рэштаю па модулю p.
- Тэарэма
Квадратычны закон узаемнасці Гауса для сімвалаў Лежандра сцвярджае[1], што

дзе р і q — розныя няцотныя простыя лікі.
Таксама справядлівыя наступныя дапаўненні:
і 
Прымяненні
- Наступны факт, вядомы яшчэ П'еру Ферма: простымі дзельнікамі лікаў
могуць быць толькі лік 2 і простыя лікі, прыналежныя арыфметычнай прагрэсіі
.
- Іншымі словамі, параўнанне

- па простаму модулю
вырашальнае ў тым і толькі ў тым выпадку, калі 
З дапамогаю сімвала Лежандра, апошняе сцвярджэнне можна выразіць наступным чынам:

- Пытанне аб вырашальнасці параўнання

- развязваецца алгарытмам з выкарыстаннем мультыплікатыўнасці сімвала Лежандра і квадратычнага закона ўзаемнасці.
Гісторыя
Фармулёўка квадратычнага закона ўзаемнасці была вядома яшчэ Эйлеру ў 1783 годзе[2].
Лежандр сфармуляваў закон незалежна ад Эйлера і даказаў яго ў некаторых асобных выпадках у 1785 годзе.
Поўны доказ быў атрыман Гаусам у 1796 годзе, які пазней даў некалькі яго доказаў, заснаваных на зусім розных ідэях.
Адзін з самых простых доказаў быў прапанаваны Залатаровым (руск.) (бел. у 1872 годзе[3][4][5].
Пазней былі атрыманы розныя абагульненні квадратычнага закона ўзаемнасці[6].
Гл. таксама
Зноскі
Літаратура
- И. М. Виноградов. Основы теории чисел.. — М.: Наука, 1972.
- К. Айерлэнд, М. Роузен. Классическое введение в современную теорию чисел.. — М.: Мир, 1987.
Спасылкі