Кульмінацыя (літаратура)

Кульміна́цыя (ад лац.: culmen — вяршыня), у літаратурным творы — найбольш напружаны момант у развіцці дзеяння, вырашальны, пераломны момант ва ўзаемаадносінах, сутыкненнях герояў  (руск.) (бел. або паміж героем і абставінамі. У кульмінацыі раскрываецца вастрыня канфлікту  (руск.) (бел., што рэалізуецца ў сюжэце твора. Кульмінацыя найлепш выяўляецца ў творах эпічных і драматычных жанраў. Напрыклад, у апавяданні Я. Коласа «Малады дубок» кульмінацыя — сцэна прызнання Андрэя Плеха ляснічаму аб пакражы ў панскім лесе. У навеле кульмінацыя звычайна перанесена бліжэй да фіналу, уяўляе сабой кантрасную сітуацыю ў адносінах да нечаканай развязкі; у рамане ці драме развязка пасля кульмінацыі адбываецца паступова. У творах вялікай формы кожная сюжэтная лінія мае сваю кульмінацыю.

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 9. — С. 10. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0155-9 (т. 9).