Леў Навумавіч Шапіра

Леў Навумавіч (Лейба Невахавіч) Шапіра (1864 — 12 студзеня 1932) — беларускі хірург^[1]. Адзін з заснавальнікаў хірургіі ў Мінску^[1].

Нарадзіўся ў Мінску ў яўрэйскай сям’і Неваха Моўшавіча Шапіра. Акрамя Лейбы ў сям’і было яшчэ 8 дзяцей: шэсць сыноў і дзве дачкі. Два яго браты таксама былі ўрачамі, адзін з іх Майсей Навумавіч Шапіра — урач-траўматолаг, намеснік наркама аховы здароўя Кіргізскай ССР, другі — Іосіф Навумавіч Шапіра — медык-уролаг.

Савецкі кінааператар Яўген Веньямінавіч Шапіра  (руск.) (бел. прыходзіўся яму пляменнікам, сынам роднага брата Веньяміна^[2].

Скончыў медыцынскі факультэт Дэрпцкага ўніверсітэта.

Два гады працаваў у Маскве, у лячэбніцы «Кні», а потым з 1890 года жыў і працаваў у Мінску^[1]. Тут ён меў сваю хірургічную бальніцу; карыстаючыся вялікай папулярнасцю сярод мясцовага насельніцтва і далёка за межамі Мінска, ён нямала спрыяў папулярызацыі хірургіі ў Беларусі. З 1900 па 1914 год загадваў хірургічным аддзяленнем Мінскай яўрэйскай бальніцы  (ВД) (бел., працаваў хірургам падчас вайны ў шпіталі Саюза гарадоў^[1].

Памёр ад сардэчнага прыступу ў час лячэння бальнога^[1].

• Сын Аляксандр Львовіч Шапіра  (руск.) (бел. — савецкі і расійскі гісторык, аўтар шырока вядомых прац у галіне аграрнай гісторыі Расіі XIV—XVIII стагоддзяў і гістарыяграфіі, стваральнік навуковай школы, доктар гістарычных навук, прафесар СПБДУ
• Сын Гарацый Львовіч Шапіра — медык, галоўны ўрач Паўночнай Асеціі^[3][4]
• Дзве дачкі сталі музыкантамі^[3]