Людвіг Фердынанд Шнор фон Каральсфельд

Людвіг Фердынанд Шнор фон Каральсфельд
Род дзейнасці	мастак, рысавальнік, мастак-гравёр
Дата нараджэння	11 кастрычніка 1788(1788-10-11)[1][2][…]
Месца нараджэння	Кёнігсберг[d], Усходняя Прусія, Каралеўства Прусія[3] або Кёнігсберг, Усходняя Прусія, Каралеўства Прусія[4]
Дата смерці	13 красавіка 1853(1853-04-13)[1][2][…] (64 гады)
Месца смерці	Вена, Аўстрыйская імперыя[5]
Грамадзянства	Каралеўства Прусія  Габсбургская манархія
Бацька	Veit Hanns Schnorr von Carolsfeld[d]
Альма-матар	Венская акадэмія выяўленчых мастацтваў
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Людвіг Фердынанд Шнор фон Каральсфельд (ням.: Ludwig Ferdinand Schnorr von Carolsfeld; 11 кастрычніка 1788, Кёнігсберг, Прусія, — 13 красавіка 1853, Вена, Аўстрыя) — нямецкі мастак, графік і літограф рамантычнага кірунку.

Людвіг Фердынанд Шнор фон Каральсфельд быў сынам і вучнем мастака Іагана Фейта Шнора фон Каральсфельда і старэйшым братам мастака Юліуса Шнорр фон Каральсфельда (1794—1872). У 1804 годзе ён паступае ў Вене ў Імператарскую Акадэмію мастацтваў, у клас Генрыха Фрыдрыха Фюгера, і ўваходзіць у кола студэнтаў, на чале якога стаяў Фрыдрых Авербек. Маладыя мастакі імкнуліся выйсці за рамкі акадэмічнага класіцызму, які панаваў у жывапісе таго часу. З гэтага невялікага гуртка з часам развілася такая з’ява ў нямецкім нацыянальным мастацтве, як рух назарэйцаў. Аднак Шнор фон Каральсфельд, у адрозненне ад сваіх сяброў, не парваў канчаткова з класічнай Акадэміяй і не пакінуў яе, застаўшыся жыць і працаваць у Вене. У сваёй творчасці ён знайшоў падтрымку ў Альберта, герцага Саксен-Цешэнскага. Таксама блізкія, сяброўскія адносіны звязвалі жывапісца з рамантыкамі-каталікамі Фрыдрыхам фон Шлегелем і Цахарыясам Вернерам.

У 1818 годзе Шнор фон Каральсфельд падае прашэнне аб прызначэнні яго дырэктарам венскай Акадэміі, аднак яно было адхіленае асабіста канцлерам князем Клеменсам фон Метэрніхам, для якога жывапісец знаходзіўся ў недазваляльна блізкіх адносінах з мяцежнымі мастакамі. У сувязі з гэтай няўдачай Шнор фон Каральсфельд паступае на службу да эрцгерцага Іагана і да 1828 года працуе ў яго сельскім замку Брандхоф. У 1821 годзе ён таксама становіцца настаўнікам Морыца фон Швінда. У тым жа годзе ён пераходзіць з лютэранства ў каталіцтва.

У далейшым Шнор фон Каральсфельд здзяйсняе навучальныя паездкі ў Швейцарыю, Паўднёвую Германію, у Парыж (1834) і ў Паўночную Германію (1837). Пры дапамозе эрцгерцага Іагана ён уваходзіць у лік набліжаных да імператарскага прозвішча дзеячаў мастацтваў і атрымлівае ад яе замовы. У 1835 годзе мастак становіцца членам венскай Акадэміі мастацтваў. З 1841 года ён — захавальнік імператарскай мастацкай галерэі ў палацы Бельведэр.