Лядна-агнявое земляробства

Ля́днае земляробства (таксама па́сечнае) — адна з прымітыўных старажытных сістэм земляробства лясной зоны, заснаваная на выпальванні лесу і пасадцы на гэтым месцы культурных раслін. Месца высечкі і выпальвання лесу пры лядным земляробстве на Русі называлася ля́дам. У выпадку выпальвання не лясы, а травы (у стэпавых раёнах) выкарыстоўваецца таксама больш агульны тэрмін пераложнае земляробства^[1], па назве пералогу — зямлі, не апрацоўванай на працягу доўгага часу з мэтай аднаўлення ўраджайнасці. Пры працяглым тэрміне пералогу такі спосаб земляробства характарызуецца даволі высокай ураджайнасцю адзінкі апрацоўванай тэрыторыі. Аднак з-за таго, што пры гэтым у кожны дадзены момант большая частка тэрыторыі аказваецца пад пералогам, агульная прадукцыйнасць зямлі для гэтага тыпу земляробства вельмі нізкая.

Ад тых часоў на тэрыторыі Беларусі захаваліся, паводле тапанімісткі Р. Аўчыннікавай, такія тапонімы, як Дзерць, Доры, Ляды (каля 120 назваў), Пасекі, Чарцяжы, Чысці^[2]. Таго ж паходжання і балцка-літоўская назва Керплашына (ад літ.: kerus plėšti «ірваць карчы»).