Мікола Сільвановіч

Мікола Сільвановіч (псеўд. Мікола Вярба; нар. 9 красавіка 1917, в. Верадова, цяпер Маладзечанскі раён — 13 ліпеня 1975, Вініпег) — беларускі пісьменнік, грамадскі дзеяч.

Нарадзіўся ў в. Верадова Маладзечанскага раёна. З лета 1944 г. — на эміграцыі. Жыў у Празе, затым у Герэнбергу^[ru] каля Штутгарта. Адзін з стваральнікаў літаратурнага аб’яднання «Шыпшына», арганізатар майстэрні мастацкага рамяства «Раніца»^[1]. Менавіта Мікола Сільвановіч у 1947-м наладзіў святкаванне ўгодкаў Акту 25 сакавіка^[2] і выдаў знакамітую паштоўку «вялікія дзеячы адраджэння»^[1] з выявамі Каліноўскага, Грынявіцкага, Багушэвіча, Крэчаўскага і Захаркі^[2].

З 1949 г. — у Канадзе. Жыў у Вініпегу, дзе з’яўляўся заснавальнікам Беларускага нацыянальнага камітэта і Беларуска-Канадыйскага нацыянальнага аб’яднання ў правінцыі Манітоба^[1].

Аўтар вершаў, апавяданняў, артыкулаў, якія друкаваліся ў беларускім замежным перыядычным друку і ў дзесяцітомнай энцыклапедыі Канады (1956—1957)^[1].

Дагэтуль апублікаваная толькі нязначная частка яго твораў. Ягоную «Паніхіду», прысвечаную памяці «паўшых нязнаных сыноў Беларусі ў абароне яе вольнасці», літаратуразнаўца Лявон Юрэвіч называе адным з найбольш пранікнёных літаратурных рэквіемаў^[2].

• Наталля Гардзіенка. Дзеячы беларускай паваеннай эміграцыі / Запісы Бініму. Мн., 2014.