Міхаіл Фёдаравіч Краўчанка
Міхаіл Федаравіч Краўчанка (1952, Каменск-Уральскі — 2011, Каменск-Уральскі) — савецкі спартсмен-мотагоншчык, двухразовы чэмпіён СССР па спідвею на лёдзе ў класе матацыклаў 125 см³, пяць разоў станавіўся срэбным прызёрам і двойчы бронзавым прызёрам чэмпіянату СССР; чэмпіён СССР па шашэйна-кальцавых мотагонках у класе матацыклаў 125 см³ «А» 1975 года, чатырохразовы сярэбраны прызёр чэмпіянату СССР; шматразовы пераможца і прызёр чэмпіянату РСФСР і Узброеных Сіл; майстар спорту СССР.[1][2] БіяграфіяМіхаіл Краўчанка нарадзіўся 3 жніўня 1952 года ў горадзе Каменску-Уральскі Свярдлоўскай вобласці, скончыў там васьмігадовую школу № 32[3], прафесійнае тэхнічнае вучылішча, а ў 1971 годзе пайшоў у войска, службу праходзіў у Групе Савецкіх Войскаў у Германіі (ГСВГ), праз паўгода службы быў залічаны ў СКА ГСВГ, па заканчэнні двух гадоў тэрміновай службы застаўся на звыштэрміновую і служыў да 1980 г. Памер 14 красавіка 2011 года ў г. Каменская-Ўральскім. Спартыўная кар’ераУжо ў школьныя гады Краўчанка ўпарта займаўся спортам: станавіўся пераможцам і прызёрам гарадскіх спаборніцтваў па лыжных гонках, а пры дасягненні 15 гадоў пачаў займацца ў Каменск-Уральскім гарадскім мотаклубе ДТСААФ, пад кіраўніцтвам ганаровага майстра спорту СССР Вячаслава Паўлавіча Чупіна[4] і заслужанага трэнера РСФСР Уладзіміра Васільевіча Друзя[5]. Праз год Краўчанка ўжо стаў чэмпіёнам вобласці па мотакросе сярод юнакоў і яму было прысвоена званне Кандыдата ў Майстры Спорту СССР. У 1968 годзе Краўчанка быў залічаны ў зборную каманду РСФСР па мотагонках. Далей, падчас службы ў арміі за дасягненні ў спорце ён быў залічаны ў зборную каманду СССР, з поспехам выступаў на ўсесаюзных спаборніцтвах па шашэйна-кальцавых мотагонках у класе матацыклаў 125 см³ «А», мотагонках на лёдзе ў класе матацыклаў 125 см³, іпадрому, спідвею па гаревой дарожцы і матацыклетным кросе. У розны час прадстаўляў клубы: СКА ГСВГ (ГДР), РСФСР. Беларуская ССР, Украінская ССР, Каменск-Уральскі мотаклуб. Спартыўную кар’еру скончыў у 1989 годзе. Шашэйна-кальцавыя матацыклетныя гонкі.Чэмпіянат СССР па шашэйна-кальцавых матацыклетным гонках праходзіў у чатыры этапы, на чатырох цалкам розных траса Рыгі, Вільяндзі і Таліна. Першы этап праходзіў у Рызе (Латвійская ССР) на ўчастку трасы «Бікерніекі» працягласцю 3850 метраў, званым «Кальцо майстэрства» (ад 20 да 28 колаў). Другі этап праходзіў гэтак жа ў Рызе, на трасе «Бікерніекі», на ўчастку «Вялікае кальцо» працягласцю 5495 метраў, які ўключаў у сябе значную частку «Кольцы майстэрства» (ад 11 да 21 круга). Трэці этап праходзіў у г. Вільяндзі (Эстонская ССР) на трасе «Вана — Выйду» працягласцю 4750 метраў. Чацвёрты, заключны этап праходзіў у г. Таліне (Эстонская ССР) на трасе «Пірыта», працягласцю 6000 метраў (ад 6 да 19 колаў у залежнасці ад класа матацыклаў). Кожны этап чэмпіянату ставіў перад пілотамі розныя задачы: трасы моцна адрозніваліся адна ад іншай па колькасці стромкіх паваротаў і прамых, хуткасных участкаў, што ў сваю чаргу ўплывала на спосаб і характар праходжання трасы, а часцяком і змушала спартсменаў уносіць змены ў канфігурацыю матацыклаў. Так «Кальцо майстэрства» (Рыга) мела толькі адзін прамы ўчастак (старт — фініш) і складалася ў асноўным з паваротаў розных радыусаў, што патрабавала ад спартсменаў умення хуткаснага праходжання віражоў і ня дазваляла нарошчваць перавагу ў гонцы за кошт моцнага матора. Траса трэцяга этапу «Вана — Выйду» (Вільяндзі), насупраць, мела ўсяго тры стромкіх павароту і складалася па большай частцы з хуткасных участкаў, траса з такой праекціроўкай дазваляла пілотам максімальна выкарыстоўваць хуткасныя магчымасці сваіх матацыклаў. Фінал чэмпіянату СССР па ШКМГ праходзіў на трасе «Пірыта» (Талін), гэтая траса лічылася ўніверсальнай з-за мноства хуткасных участкаў і вялікай колькасці паваротаў з рознымі радыусамі, што ў сваю чаргу гэтак жа патрабавала ад гоншчыкаў універсальнай тэхнікі вядзення матацыклаў.[6] Іншымі словамі, такі расклад характарыстык трас дазваляў выходзіць у лідары чэмпіянату толькі спецыялістам «шырокага профілю»: спартсменам, якія могуць дамагацца поспеху на хуткасных трасах гэтак жа як на трасах якія патрабуюць майстэрства кіравання матацыклам на віражах. М. Краўчанка выступаў у класе матацыклаў 125 см³, які дзяліўся на класы «А» і «Б». «А» клас — спецыяльна распрацаваныя заводамі мадэлі гоначных матацыклаў абмежаванай серыі, а гэтак жа некаторыя мадэлі дапрацаваныя самімі спартсменамі; «Б» клас — спартыўныя матацыклы серыйнай вытворчасці. Краўчанка выступаў у класе «А». Па рэгламенце спаборніцтваў пераможца ў асабістым заліку вызначаўся па выніках трох лепшых этапаў, 8-10 жніўня 1975 года ў Талін прыбыло звыш за 200 спартсменаў, каб завяршыць спрэчку за вышэйшыя прыступкі п’едэстала пашаны ў розных класах. У класе 125 см³ «А» М. Краўчанка выйшаў на старт фінальнага этапу чэмпіянату СССР па шашэйна-кальцавых матацыклетных гонках ужо ў рангу датэрміновага чэмпіёна.[7] Спартыўныя дасягненні
Крыніцы
|
||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
