Настальгія (фільм)

Настальгія
Настальгія;
	італ.: Nostalghia
Жанр	драматычны фільм
Рэжысёр	Андрэй Арсеньевіч Таркоўскі;
Прадзюсар	Даніэль Таскан дзю Планцье[d];
Сцэнарысты	Таніна Гуэра; Андрэй Арсеньевіч Таркоўскі;
У галоўных; ролях	Алег Іванавіч Янкоўскі; Эрланд Юзефсан; Domiziana Giordano[d]; Delia Boccardo[d]; Milena Vukotic[d]; Laura De Marchi[d]; Rate Furlan[d]; Elena Magoia[d]; Piero Vida[d]; Raffaele Di Mario[d]; Maria Cumani Quasimodo[d];
Аператар	Giuseppe Lanci[d];
Кампазітар	Клод Дэбюсі;
Мастак-пастаноўшчык	Andrea Crisanti[d]
Працягласць	121 хв.
Бюджэт	500 000 £
Краіны	Італія; СССР;
Мовы	італьянская мова і руская
Год	май 1983, 20 студзеня 1984, 17 мая 1983, 2 чэрвеня 1983, 5 кастрычніка 1983 і 8 студзеня 1984
IMDb	ID 0086022

«Настальгія» (італ.: Nostalghia) — мастацкі фільм Андрэя Таркоўскага 1983 года. Атрымаў прыз за найлепшую рэжысуру на Канскім фестывалі 1983 года. Аўтары сцэнарыя: Андрэй Таркоўскі, Таніна Гуэра.

Сюжэт

Рускі пісьменнік Андрэй Гарчакоў прыбывае ў Італію для вывучэння біяграфіі рускага кампазітара XVIII стагоддзя Паўла Сасноўскага (яго прататып — Максім Беразоўскі). Ён і яго перакладчыца Яўгенія прыязджаюць у кляштар, што ў Таскане. Там яна бачыць фрэскі П’ера дэла Франчэска. Андрэй застаецца ў машыне. Вакол яго Валь д’Орча. Ён хоча вярнуцца ў Расію. Але пэўныя акалічнасці перашкаджаюць яму. Потым яны едуць у гасцініцу. Яна здзіўленая, што Андрэй не хоча спаць з ёю і абражае яго, сцвярджаючы, што мае лепшага каханка.

У мясцовай водалячэбніцы ў гонар Кацярыны Сіенскай Андрэй знаёміцца з вар’ятам Даменіка. Апошні мае неадчэпную думку — прайсці з запаленай свечкай праз мінеральную крыніцу і тым самым выратаваць Свет. Яны збліжаюцца ад пакутлівай для іх адзіноты і неразумення з боку навакольных. Гуляючы 9 сімфонію Бетховена, Даменіка гаворыць, што матэматыкі памыляюцца, бо 1+1 — гэта не 2, але і не 1, і даказвае гэта дзвюма кроплямі аліўкавага алею. Пазней Андрэй даведаўся, што гэты чалавек жыў у лякарні для псіхічна хворых і выйшаў адтуль пасля краху фашызму. Пасля той замкнуў сваю сям’ю ў доме, каб уратаваць ад канца свету, пакуль іх не вызваліла мясцовая паліцыя, і цяпер ён жыве на вуліцы.

Падчас абстрактнага сну Андрэй бачыць іх усіх разам, перакладчыцу, сваю жонку і Мадонну. Андрэй заканчвае даследаванні і хоча вярнуцца ў Расію. Яўгенія з’язджае і потым тэлефануе яму з Рыма, кажучы, што выпадкова спаткала Даменіка на нейкім мітынгу, і той хоча, каб Андрэй прайшоў са свечкай сам. Перакладчыца паяўляецца са сваім каханкам Віторыа, які, здаецца, зусім ёй не цікавіцца і да таго ж замяшаны ў сумніўных бізнес афёрах. Андрэй ідзе ў перасохлы басейн. Але прайсці з запаленай свечкай ад аднаго канца да другога не вельмі проста. Яго сэрца недастаткова чыстае, каб свечка гарэла. У гэты час Даменіка, стоячы на коннай статуі, прамаўляе пра сусветнае братэрства людзей і любоў да прыроды. Ён грае сімфонію № 9 і падпальвае сябе. Тым часам Андрэю ўдаецца прайсці са свечкай цераз басейн.