Ордэн Святога Аўгусціна

Ордэн Святога Аўгусціна (лац.: Ordo Sancti Augustini, скарочана O.S.A.) — каталіцкі манаскі ордэн, заснаваны ў XIII стагоддзі на аснове духоўнай спадчыны Святога Аўгусціна.

Ордэн узнік у 1256 годзе, калі Папа Аляксандр IV аб’яднаў некалькі пустэльніцкіх супольнасцяў у Італіі ў адзін ордэн, які атрымаў статус жабрацкага ордэна (ordo mendicantium). Асновай жыцця ордэна з’яўляецца «Правіла Святога Аўгусціна»: супольнае валоданне маёмасцю, братэрская любоў, пакора, малітва, праца, паслухмянасць, парадак і маральная чысціня^[1].

Ужо ў Сярэднявеччы ордэн пашырыўся па ўсёй Еўропе, заснаваў шмат кляштараў і навучальных устаноў. Аўгусцінцы мелі значны ўплыў на развіццё тэалогіі, філасофіі і адукацыі^[2].

Члены ордэна займаюцца прапаведніцкай, душпастырскай, адукацыйнай і місіянерскай дзейнасцю. Яны кіруюць парафіямі, навучаюць у школах і семінарыях, а таксама ўдзельнічаюць у дабрачынных і сацыяльных праектах^[3].

Ордэн мае цэнтральнае кіраўніцтва — генеральны прыёр, які знаходзіцца ў Рыме. Увесь ордэн падзелены на правінцыі, якія аб’ядноўваюць кляштары на пэўнай тэрыторыі. Члены ордэна жывуць у супольнасцях і даюць манаскія клятвы беднасці, паслухмянасці і цнатлівасці.

Аўгусцінцы з’явіліся на тэрыторыі сучаснай Беларусі ў XIV—XV стст. Яны мелі свае кляштары ў Полацку, Навагрудку, Гродне, Мінску, Міхалішках^[4]. У перыяд Рэчы Паспалітай ордэн меў значны ўплыў на рэлігійнае і культурнае жыццё рэгіёну. Пасля падзелаў Рэчы Паспалітай і секулярызацыі ў Расійскай імперыі дзейнасць ордэна на беларускіх землях была спынена^[5][6].

• Папа Леў XIV — першы папа з Ордэна Святога Аўгусціна^[7].
• Грэгар Мендэль — навуковец і аўгусцінец, заснавальнік генетыкі.
• Марцін Лютэр — у маладыя гады быў манахам ордэна Святога Аўгусціна, пазней стаў ініцыятарам Рэфармацыі.
• Эгідзій Рымскі (Aegidius Romanus) — сярэднявечны філосаф і тэолаг, адзін з найвядомых прадстаўнікоў ордэна.

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Ордэн Святога Аўгусціна