Паланафілія, паланафільства — павага і сімпатыя да Польшчы, яе культуры, гісторыі, традыцый і звычаяў. Таксама можа праяўляцца ў палітыцы. Супрацьлеглая пазіцыя — паланафобія[1].
Гісторыя
Аднымі з першых патэнцыйных паланафілаў былі выгнаныя яўрэі, якія пасяліліся ў Польшчы пасля Першага крыжовага паходу (1096—1099)[2]. Краіна стала месцам, дзе яны маглі схавацца ад пераследу і антысемітызму[3]. Дзякуючы талерантнай палітыцы, яўрэі-ашкеназі ахвотна перанялі некаторыя аспекты польскай кухні, мовы і нацыянальнага адзення, што можна ўбачыць у артадаксальных яўрэйскіх суполках па ўсім свеце[4][5].
На працягу XIX стагоддзя паланафільскія настроі праяўляліся ў Германіі[12], Францыі[13] і іншых краінах. Адным з наймацнейшых цэнтраў паланафільства была Ірландыя, паколькі ўдзельнікі ірландскага незалежніцкага руху бачылі падабенства ў лёсе абедзвюх краін[14].
Буйны ўсплёск паланафільства адбыўся ў першай палове XX стагоддзя і быў звязаны з падзеямі польска-савецкай і Другой сусветнай войн.
↑David ben Samuel Ha-Levi, "Divre ̄ David Ture ̄ Zahav" (1689) in Hebrew. Published in: Bi-defus Y. Goldman, Warsaw: 1882. Quoted by the YIVO Encyclopedia of Jews in Eastern Europe.