Пасажырскі цягнік

Пасажырскі цягнік — цягнік, які складаецца з пасажырскіх вагонаў і служыць для перавозкі людзей і багажу. Нягледзячы на назвы, пасажырскія цягнікі таксама могуць перавозіць і грузы. Так, згодна з ПТЭ савецкіх і расійскіх чыгунак, пасажырскі цягнік можа перавозіць і пошту. Найбольшае распаўсюджванне пасажырскія цягнікі атрымалі ва ўнутрыгарадскіх (трамвай, метрапалітэн) і прыгарадных перавозках. У шэрагу краін цягнікі займаюць значны аб’ём у міжгародніх пасажырскіх перавозках.

З’яўленне пасажырскіх цягнікоў

Практычна першым, хто прычапіў да лакаматыва пасажырскі вагон, быў Рычард Трэвітык на створаным ім жа атракцыёне «Злаві мяне, хто зможа». Аднак першы пасажырскі цягнік адправіўся 15 верасня 1830 года з Ліверпуля па магістралі Ліверпуль — Манчэстэр, якая толькі што адкрылася. Публіка хутка ацаніла магчымасці гэтага віду транспарту, які да таго ж у сярэдзіне XIX стагоддзя быў найхутчэйшым, у сувязі з чым пасажырскія цягнікі атрымалі дастатковае распаўсюджванне. У Расійскай імперыі курсіраванне пасажырскіх цягнікоў пачалося ў 1837 годзе па Царскасельскай чыгунцы.

Класіфікацыя

Класіфікацыя пасажырскіх цягнікоў досыць разнастайная. Сярод іншага, пасажырскія цягнікі чыгунак падзяляюць паводле адлегласцяў (прыгарадныя, мясцовыя, далёкія), хуткасцяў (хуткія, хуткасныя і высакахуткасныя), частаты зносін (разавыя, летнія, круглагадовыя). Таксама пасажырскія цягнікі могуць адрознівацца паводле тыпу вагонаў (напрыклад, людскі цягнік, калі людзей перавозяць у грузавых вагонах, таксама адносяць да пасажырскіх) і характару грузу (паштова-багажныя, грузапасажырскія, турысцка-экскурсійныя).