Патэна

Патэ́на (лац.: patena, «талерка») — у каталіцкай царкве лацінскага абраду — адна з літургічных пасудзін. Уяўляе сабой талерку з выявай сцэн з Новага Запавету. Аналагічная літургічная пасудзіна ў візантыйскім абрадзе называецца дыскас. Галоўнае адрозненне ўсходняга дыскаса ад заходняй патэны — наяўнасць у дыскаса масіўнай ножкі.

Выкарыстоўваецца падчас літургіі. Паводле літургічных тлумачэнняў патэна сімвалічна малюе Віфлеемскі яслі, а таксама труну, у якой было пахавана цела Ісуса Хрыста.

Патэна служыць для ўскладання на яе падчас імшы або ўсіх, або галоўнай госціі, якая пераламляецца пасля асвячэння. У Сярэднявеччы патэны былі, як правіла невялікага памеру, дастатковага, каб змясціць галоўную госцію; малыя госціі для прычашчэння парафіян асвячаліся ў іншых літургічных пасудзінах. У XX стагоддзі нароўні з невялікімі патэнамі сталі ўжывацца патэны буйныя, здольныя змясціць усё госціі. Матэрыялам для вырабу патэны служыць, як правіла, метал (радзей — кераміка).