Пузыр Алькуб’ерэ

Пузыр Алькуб’ерэ — ідэя, заснаваная на дакладным рашэнні ўраўненняў Эйнштэйна, прапанаваная мексіканскім фізікам-тэарэтыкам Мігелем Алькуб’ерэ, у якой касмічны апарат можа дасягнуць звышсветлавой хуткасці. Рух вышэй хуткасці святла немагчымы для аб’ектаў у нармальным прасторы-часу. Аднак замест перамяшчэння вышэй хуткасці святла ў межах лакальнай сістэмы каардынатаў касмічны карабель можа рухацца, сціскаючы прастору перад сабой і пашыраючы яе ззаду, што дазваляе яму фактычна перамяшчацца з любой хуткасцю, у тым ліку хутчэй святла. Такім чынам, карабель рухаецца ў гіпер-рэлятывісцкай лакальна-дынамічнай прасторы.

У 1994 годзе Алькуб’ерэ запрапанаваў метад змены геаметрыі прасторы з дапамогай стварэння хвалі, якая сціскае прастору наперадзе і пашырае яе ззаду^[1].

У 2012 годзе гурт Eagleworks пад кіраўніцтвам Гаральда Уайта (APPL JSC NASA) абвясціў аб стварэнні інтэрфераметрыі Уайта-Джудэя, якая, па іх заявах, можа выявіць прасторавыя абурэнні, якія ствараюцца моцнымі электрычнымі палямі. Эксперымент падрабязна апісаны ў працы Гаральда Уайта Warp «Field Mechanics 101»^[2][3][4][5].

Стварэнне інтэрфераметрыі фінансавалася касмічным цэнтрам імя Ліндана Джонсана, выдаткі склалі каля 50 тысяч долараў ЗША.^[6]

Трылогія Сяргея Снегава «Людзі як багі» падрабязна ілюструе падобны спосаб руху.