Рауль Юбак

Рауль Юбак
фр.: Raoul Ubac
Род дзейнасці	мастак, літограф, скульптар, фатограф, ілюстратар, графік
Дата нараджэння	31 жніўня 1910(1910-08-31)[1][2][…]
Месца нараджэння	Мальмедзі, акруга Верв’е[d], правінцыя Льеж, Валонія, Бельгія або Кёльн, адміністрацыйная акруга Кёльн, Рэйнская правінцыя, Каралеўства Прусія, Германская імперыя[3]
Дата смерці	24 сакавіка 1985(1985-03-24)[1][4][…] (74 гады)
Месца смерці	Dieudonné[d], canton of Neuilly-en-Thelle[d], Санліс[d], дэпартамент Уаза, рэгіён Пікардыя[d], Францыя
Грамадзянства	Бельгія[5][6]  Францыя[7]
Дзеці	Anne Delfieu[d]
Аўтограф
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Рауль Юбак (фр. Raoul Ubac; 31 жніўня 1910, Мальмедзі, Бельгія — 24 сакавіка 1985, Дзьёданэ, Францыя) — французскі жывапісец, графік, фотамастак «новай Парыжскай школы».

З 1929 года жыў у Францыі, у пачатку 1930-х пазнаёміўся з парыжскімі сюррэалістамі, наведваў іх майстэрні на Манпарнасе. Затым вучыўся малюнку і фатаграфіі ў Школе прыкладных мастацтваў у Кёльне, падарожнічаў па Далмацыі, дзе ўпершыню пачаў працаваць з фатаграфіямі камянёў. У гэты перыяд адышоў ад жывапісу, шмат эксперыментаваў з фотавыявамі, працаваў з «знойдзенымі прадметамі». У 1936—1939 удзельнічаў у групавых акцыях сюррэалістаў, быў блізкі да Х.Белмера, В. Браўнера, Б. Перэ, пазней пазнаёміўся з П. Элюарам, Р. Кено. З 1936 працаваў над эксперыментальнай серыяй фатаграфій «Пентэсілея», дзе камбінаваў розныя тэхнікі здымкі і апрацоўкі фотавыявы; некаторыя з гэтых здымкаў публікаваліся ў сюррэалісцкім часопісе «Мінатаўр», атрымалі высокую адзнаку А. Брэтона, фігуравалі на Міжнароднай выставе сюррэалізму (1938).

Падчас вайны Юбак жыў у Каркасоне, дзе збліжаецца з Р.Магрытам, у Парыжы і Бруселі, дзе ў 1941 годзе апошні раз выстаўляе свае фотаработы (пасля 1945 года Юбак больш не займаецца фатаграфіяй). Удзельнічаў у літаратурным часопісе актывістаў Супраціву «Месаж», якім кіраваў паэт-сюррэаліст Жан Лескюр. За гады вайны Юбак адыходзіць ад сюррэалізму, пачынае займацца малюнкам, гравюрай (у тым ліку — на грыфельных плітках, так званых ardoises), вяртаецца да жывапісу. З 1951 года яго палотны і гуашы рэгулярна экспануюцца ў вядомай галерэі Эмэ Мага.