Стэхіяметрыя

Стэхіяме́трыя^[1] (грэч. στοιχεῖον — «элемент» і грэч. μετρέω — «вымяраць») — раздзел хіміі, які вывучае масавыя і аб’ёмныя адносіны паміж рэчывамі ў хімічных рэакцыях, а таксама вывад хімічных формул і ўраўненняў хімічных рэакцый.

У аснове стэхіяметрыі ляжаць закон захавання масы, закон эквівалентаў, закон Авагадра, закон Гей-Люсака (закон аб’ёмных адносін), закон пастаянства саставу, закон кратных адносін, газавыя законы.

Тэрмін «стэхіяметрыя» упершыню ўвёў нямецкі хімік Е. Б. Рыхтэр у 1793 годзе.

Суадносіны, у якіх адпаведна законам стэхіяметрыі рэчывы ўступаюць у рэакцыю, называюцца стэхіяметрычнымі, гэтак жа называюцца злучэнні, састаў якіх адпавядае гэтым законам.

Крыніцы

↑ БелЭн 2002.

Літаратура

Стэхіяметрыя // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 238. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
Стехиометрия // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)
Василенко В. Х. Стехиометрия // Большая медицинская энциклопедия: [в 30 т. ] (руск.) / гл. ред. акад. Б. В. Петровский; [Акад. мед. наук СССР]. — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1985. — Т. 24: Сосудистый шов — Тениоз. — 544 с. — 150 800 экз.
Нестерова Т. Н. Стехиометрия, материальные и энергетические расчеты в химии и химической технологии: учеб. пособие Архівавана 21 ліпеня 2023. / Т. Н. Нестерова, С. В. Востриков. — Самара: Самар. гос. техн. ун-т, 2014. — 403 с.: ил. — 50 экз. — ISBN 978-5-7964-1804-8. (руск.)