Суверэнная дзяржава

Суверэнная дзяржава — дзяржава з вызначанай тэрыторыяй, на якой яна ажыццяўляе ўнутраны і знешні суверэнітэт, нязменнасць насельніцтва, урад, незалежнасць ад іншых дзяржаў і ўплываў, і магчымасць уваходзіць у стасункі з іншымі суверэннымі дзяржавамі. Урад суверэннай дзяржавы ўтрымлівае прававы тытул па ўсёй унутранай маёмасці. Таксама гэтае азначэнне разумее пад сабой дзяржаву, якая не з'яўляецца залежнай або суб’ектам у дачыненні іншай дзяржавы. У абстрактных тэрмінах суверэнная дзяржава не можа існаваць без прызнання іншымі суверэннымі дзяржавамі, непрызнаным дзяржавам часцяком цяжка ажыццяўляць дыпламатычныя адносіны з іншымі суверэннымі дзяржавамі.

Слова «краіна» часцяком у побыце выкарыстоўваецца для абазначэння суверэнных дзяржаў, аднак першапачаткова такія назвы абазначаюць толькі геаграфічны рэгіён, а затым яго значэнне стала распаўсюджвацца на суверэнную дзяржаву, якая кіруе геаграфічным рэгіёнам.

• Chen, Ti-chiang. The International Law of Recognition, with Special Reference to Practice in Great Britain and the United States. London, 1951.
• Crawford, James. The Creation of States in International Law. Oxford University Press, 2005. ISBN 0-19-825402-4, pp. 15–24.
• Lauterpacht, Sir Hersch. Recognition in International Law. Cambridge, U.K., 1947.
• Raič, D. Statehood and the Law of Self-determination. Martinus Nijhoff Publishers, 2002. ISBN 978-90-411-1890-5. p 29 (with reference to Oppenheim in International Law Vol. 1 1905 p110)

• Opinions of the Badinter Arbitration Committee at the European Journal of International Law