Сутыкненні ў Паўднёвым Дарфуры
Сутыкненні ў Паўднёвым Дарфуры — серыя з двух узброеных інцыдэнтаў у раёне горада Балбала суданскай правінцыі Паўднёвы Дарфур. Сутычкі адбыліся незадоўга да абвяшчэння вынікаў усеагульных выбараў у Судане, паводле якіх прэзідэнт краіны Амар аль-Башыр застаўся на новы тэрмін, а Народна-вызваленчы рух захаваў кантроль над паўаўтаномным поўднем краіны[1]. СутыкненніДакладна невядома, хто быў ініцыятарам сутыкненняў. Прадстаўнікі Народнай арміі вызвалення Судана (НАВС) сцвярджалі, што нападнікі былі вайскоўцамі ўрадавай арміі, якія выкарыстоўвалі пры нападзе чатыры пікапы з усталяванымі кулямётамі[2]. Афіцыйны Хартум адмаўляе якое-небудзь дачыненне да гэтага інцыдэнту, абвінавачваючы ва ўсім качавое арабскае племя рызейгат, назваўшы гэта «відавочным парушэннем» мірнага пагаднення 2005 года[2]. Прадстаўнік племя пацвердзіў агенцтву France Presse, што яго супляменнікі ўдзельнічалі ў баі з апазіцыянерамі за новыя пашы для жывёлы[1]. НАВС абвергла гэта, заявіўшы, што рызейгаты не былі абсталяваны тэхнічкамі[3]. Губернатар суседняй правінцыі Бахр-эль-Газаль толькі пацвердзіў сутыкненне паміж НАВС і «ўзброенымі людзьмі», якое прывяло да ахвяр з абодвух бакоў[3]. Ён заявіў, што сустрэнецца з уладамі Дарфура, каб абмеркаваць гэтае пытанне[3]. Першы напад адбыўся ў Балбала, Паўднёвы Дарфур, і, па словах лідара племя рызейгат, прывёў да гібелі па меншай меры 58 членаў племя і ранення яшчэ 85 чалавек[2][4]. Рызейгаты раней былі ўцягнуты ў канфлікт з іншымі качавымі плямёнамі ў 2009 годзе, сутыкненні з якімі панеслі жыцці 900 чалавек[1]. Групоўка НАВС, якой яны супрацьстаялі, звязана з Народна-вызваленчым рухам Судана, які кіраваў паўаўтаномным рэгіёнам Паўднёвы Судан. Ёй было дазволена захаваць войскі пасля мірнага пагаднення, што завяршыла другую грамадзянскую вайну ў Судане ў 2005 годзе[2]. НАВС заявіла, што 25 красавіка быў здзейснены другі напад на яе сілы ў гэтым раёне[1]. Здарэнне адбылося ў раёне Раджа і прымусіла войскі сепаратыстаў адступіць. З прыблізна 100 чалавек у гэтым раёне толькі 47 удалося сысці ад праціўніка[2]. Зноскі
|
Portal di Ensiklopedia Dunia