Сцяпан Ільіч Мандроўскі
Сцяпан Ільіч Мандроўскі (1820 — не раней за 1880) — расійскі і беларускі ваенны медык і арганізатар аховы здароўя[1]. БіяграфіяСын праваслаўнага святара[2]. Скончыў з залатым медалём Маскоўскую медыка-хірургічную акадэмію ў 1842 годзе і паступіў у 1-ы флотскі экіпаж. У 1843 годзе лекар Нарвскага егерскага палка[3], праз год быў пераведзены ў 5-ы сапёрны батальён[2]. У 1852 годзе абараніў доктарскую дысертацыю. У 1858 годзе надворны саветнік Мандроўскі «па стане здароўя» прызначаны малодшым ардынатарам Кіеўскага ваеннага шпіталя з захаваннем атрымоўванага жалавання[2][4]. У тым жа годзе яму прызначылі дадатковую плату ў памеры 125 рублёў 47 капеек і ўзнагародзілі ордэнам Святога Станіслава 2-й ступені[2][5]. У 1860 годзе стаў старшым урачом 1-га лейб-гвардыі Атаманскага палка[3]. Калі пачалося Польскае паўстанне, С. І. Мандроўскі, як лекар, які доўга служыў у заходніх абласцях Расіі і ў Царстве Польскім і добра ведаў гэты тэатр ваенных дзеянняў, быў прызначаны галоўным доктарам Віленскага (у 1864 годзе), а затым Бабруйскага (у 1865 годзе) ваенных шпіталяў. І толькі калі канфліктная сітуацыя ў Польшчы сціхла, 20 чэрвеня 1870 года С. І. Мандроўскі быў прызначаны галоўным урачом Кіеўскага ваеннага шпіталя[6][7]. Ужо 15 ліпеня 1870 года ён быў узведзены ў чын сапраўднага стацкага саветніка[8]. 22 чэрвеня 1880 года С. І. Мандроўскі быў звольнены са службы «па прашэнні» у чыне тайнага саветніка і з мундзірам[2][9]. Узнагароды
Зноскі
Літаратура
|
||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
