Сюжэтны ініцыял

Сюжэтны ініцыял — від буквіцы, павялічанай літары ў пачатку абзаца ці іншага фрагменту тэксту, які змяшчае карцінку. Строга кажучы, сюжэтны ініцыял адлюстроўвае сюжэтны малюнак або канкрэтную сцэну, у той час як звычайна буквіца змяшчае фігуры чалавека або жывёл толькі для дэкарацыі, без сувязі з тэкстам. Як буквіцы ўвогуле, так і сюжэтныя ініцыялы былі вельмі распаўсюджанымі і складанымі ў раскошных манускрыптах. Гэтыя ілюстраваныя ініцыялы былі ўпершыню заўважаныя ў астраўным мастацтве ў пачатку 8 стагоддзя. Самы ранні вядомы прыклад знаходзіцца ў Санкт-Пецярбургскім Бедзе, астраўным рукапісе 731-46, і Веспасіянаўскі Псалтыр сярод іншых^[1].

Памер і ўпрыгожванне ініцыяла ў далейшым дае ключ да разумення яго значэння і месцазнаходжання. Лісты, якія пачынаюць новы раздзел тэксту або адзначаюць раздзел, што заслугоўвае адмысловай увагі, магчыма, робяцца больш расквечанымі і займаюць большую прастору. У раскошных рукапісах усю старонку можа займаць сюжэтны ініцыял^[2]. Як памер, так і дэманстратыўнасць рукапісу адлюстроўваюць як статус самога рукапісу і яго уладальніка. Рукапісы, прызначаныя для паўсядзённага выкарыстання, як правіла, манахаў і студэнтаў, часта былі мала ілюмінаваны, і амаль ніколі не змяшчалі сюжэтныя ініцыялы ці арнаментальныя завітушкі. Рукапісы па замове багатых заступнікаў або для багатых манастыроў часта ілюмінаваліся пісаліся золатам і срэбрам, а не пяром і чарнілам.

• Brown, Michelle P. (2007). Manuscripts from the Anglo-Saxon Age. London: British Library. ISBN 978-0-7123-0680-5.
• Clemens, Raymond; Graham, Timothy (2007). Introduction to Manuscript Studies. Ithaca: Cornell University Press. ISBN 978-0-8014-3863-9.

	Сюжэтны ініцыял на Вікісховішчы

• 35 сюжэтных ініцыяла Архівавана 4 сакавіка 2016. з бібліятэкі Ханцінгтана
• Сюжэтны ініцыял з «Песні песняў»
• «Выраб ілюмінаваных манускрыптаў» з Энцыклапедыі ірландскага і сусветнага мастацтва
• «Дэкарацыя і ілюмінаванне» з Manuscript Studies: Medieval and Early Modern