Таццяна Дзмітрыеўна Герновіч
Таццяна Дзмітрыеўна Герновіч (нар. 31 жніўня 1978, Мінск) — беларускі гісторык-архівіст. Кандыдат гістарычных навук (2010), дацэнт[1]. БіяграфіяНарадзілася 31 жніўня 1978 года ў Мінску. У 1999—2004 гадах вучылася на гістарычным факультэце Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта па спецыяльнасці «гісторыка-архівазнаўства», які скончыла з адзнакай. Працавала на пасадзе інжынера-архіварыўса ў «Белдзіправадгасе»[1]. У 2004 пачала ў аспірантуру па спецыяльнасці «Гістарыяграфія, крыніцазнаўства і метады гістарычнага даследавання» пад кіраўніцтвам М. Ф. Шумейкі. У 2010 годзе абараніла кандыдацкую дысертацыю па тэме «Дакументальныя крыніцы па гісторыі перамешчаных беларускіх архіваў (кан. XVIII — пач. XXІ ст.)»[1]. З 2007 года выкладае на кафедры крыніцазнаўства гістарычнага факультэта БДУ, з 2010 года старэйшы выкладчык, 2013 года — дацэнт[1]. У 2009—2015 гадах член міжведамаснай камісіі пры Савеце Міністраў Рэспублікі Беларусь па выяўленні, вяртанні, сумесным выкарыстанні і ўвядзенні ў навуковы і культурны абарот нацыянальных культурных каштоўнасцей, якія апынуліся за межамі Беларусі[1]. Навуковая дзейнасцьГаліны навуковых інтарэсаў: гісторыя архівазнаўства, рэстытуцыя архіўных дакументаў, архіўнае права[1]. Аўтарка больш за 30 навуковых публікацый у навуковых выданнях Беларусі, Украіны, Польшчы, Літвы. Сааўтар вучэбнага дапаможніка для вышэйшай школы па архівазнаўстве. Сааўтарка Канцэпцыі выяўлення, апісання, уліку і выкарыстання дакументаў па гісторыі і культуры Беларусі, якія захоўваюцца за мяжой[1]. КрыніцыБібліяграфія
Спасылкі
|
Portal di Ensiklopedia Dunia