Усходняя Англія (каралеўства)

Незалежная дзяржава Васал Мерсіі (654–655, 794–796, 798–825) Васал данаў (869–918)
Каралеўства ўсходніх англаў
стар.-англ.: Ēast Engla Rīce лац.: Regnum Orientalium Anglorum
Усходняя Англія ў ранні саксонскі перыяд
> VI стагоддзе — 918
Сталіца	Рэндлшэм, Домак
Мова(ы)	старажытнаанглійская, лацінская
Афіцыйная мова	старажытнаанглійская мова
Рэлігія	англасаксонскае язычніцтва, хрысціянства
Кароль
• ?	Веха (легендарны першы)
• 902-918	Гутрум II (апошні)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Каралеўства Усходняй Англіі ці Каралеўства ўсходніх англаў (ст.-англ Ēast Engla rice) — адно са старажытных англасаксонскіх каралеўстваў. Спачатку складалася з Норфалка і Сафалка. Пасля шлюбу ўсходнеанглійскай каралеўны Этэлдрэды востраў Ілі быў таксама далучаны да каралеўства.

Каралеўства ўсходніх англаў было ўтворана каля 520 г. шляхам аб’яднання паўночнага і паўднёвага Фолкаў (дзе жылі англы, якія засялілі былыя землі іцэнаў на працягу мінулага стагоддзя) і з’яўлялася адным з каралеўстваў англасаксонскай Гептархіі. На некаторы час пасля перамогі ў 616 г. над варожым каралеўствам Нартумбрыі Усходняя Англія становіцца самым магутным з англасаксонскіх каралеўстваў, а тамтэйшы кароль Рэдвальд атрымлівае тытул брэтвальда (валадара англасаксонскіх каралеўстваў). На працягу наступных 40 год Усходняя Англія была двойчы пераможана Мерсіяй і потым працягвала паступова слабець адносна іншых каралеўстваў. У 794 г. кароль Мерсіі Офа забівае караля Усходняй Англіі Этэльберта і пачынае валадарыць самастойна.

Незалежнасць усходніх англаў была адноўлена паспяховым паўстаннем супраць Мерсіі (825—827), у выніку якога былі забіты два мерсійскія каралі, якія супрацьстаялі паўстанню. 20 лістапада 870 даны забіваюць апошняга караля Усходняй Англіі Эдмунда і захопліваюць каралеўства. Саксы вярнулі гэтыя абшары ў 920 г., але зноў згубілі ў 1015—1017 гг., калі яны былі заваяваныя Кнутам Вялікім. Пасля яны былі адданы Торкелю Высокаму ў якасці феода.