Чаротаўка балотная

Чаротаўка балотная
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Жывёлы Падцарства:  Эўметазоі Без рангу:  Двухбакова-сіметрычныя Без рангу:  Другаснаротыя Тып:  Хордавыя Падтып:  Пазваночныя Інфратып:  Сківічнаротыя Надклас:  Чацвераногія Клас:  Птушкі Падклас:  Нованёбныя Атрад:  Вераб’інападобныя Падатрад:  Пеўчыя вераб’іныя Надсямейства:  Sylvioidea Сямейства:  Чароткавыя Род:  Чаротаўкі Від:  Чаротаўка балотная
Міжнародная навуковая назва
Acrocephalus palustris Bechstein, 1798
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   558424 NCBI   68475

Чаротаўка балотная, чараця́нка балотная (Acrocephalus palustris) — птушка сямейства валасянкавых атрада вераб’нападобных.

Даўжыня цела 13-15 см, размах крылаў 18-21 см, маса 11-12 г. Апярэнне спіны аліўкава-бурае (рыжы колер адсутнічае), брушка і спад крылаў глініста-вохрыстыя. Ногі ружаватыя. Вельмі падобная да трысняговай чаротаўкі (асабліва маладыя), адрозніваецца спевам і суадносінамі даўжыні махавых. Спеў няспешная скорагаворка з хрыплымі тонамі, а таксама з мноствам імітацый іншых відаў; крык адрывісты, часты.

Пашырана ў Заходняй, Цэнтральнай і Усходняй Еўропе. На Беларусі адзін з самых шматлікіх сярод чарацянак гняздоўных пералётных відаў. У Альпах даходзіць да 2100 м, ва ўсходняй Грэцыі — 3000 м над у.м.^[1]

Селіцца на адкрытых лугах з асобнымі дрэвамі і групамі кустоў, курцінамі высакатраўя па берагах рэк, азёр, ручаёў, каналаў, на ўзлесках, зарастаючых высечках, у запушчаных садах і парках.

Зімуе ва Усходняй і Паўднёвай Афрыцы.

Корміцца дробнымі насякомымі: жукамі (лістаедамі, даўганосікамі), мухамі, камарамі, голымі вусенямі матылёў, восенню зрэдку ягадамі.

Гняздо цыліндрычнае, падвешанае ў густой зялёнай расліннасці (крапіве, вятроўніку, хмелі, спірэі) на адлегласці не больш як 1,5 м ад краю; заўсёды над сушай (а не над вадой) злёгку аплятае сцябліны раслін (звычайна 0,35-1,0 м над зямлёй).

Яйкі (3-5, часам 6-7) бела-зеленаватыя або бела-зеленавата-блакітныя, часам светла-шэрыя. Глыбокія плямкі, кляксы і мазкі светла-шэрыя (часам з блакітнаватым адценнем) або аліўкава-зялёныя), часта іх больш на шырокім канцы; паверхневыя — шэра-аліўкавыя і з чарнаватымі крапінкамі.

• Дарафееў А. Чарацянка балотная // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 5. Стаўраструм — Яшчур / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1986. — 583 с., іл. — 10 000 экз.