Шальгатар’ян

Шальгатар’ян
Герб[d]	Сцяг[d]
Краіна	Венгрыя
Медзье	Ноград
Край	Паўночная Венгрыя
Каардынаты	48°05′07″ пн. ш. 19°47′12″ у. д.HGЯO
Мэр	Жольт Фекетэ[d]
Плошча	100,84 км²
Вышыня НУМ	299 ± 0 м
Насельніцтва	37 166 чалавек (2011)
Шчыльнасць	373,19 чал./км²
Часавы пояс	UTC+1, летам UTC+2
Тэлефонны код	+(36)32
Паштовы індэкс	3100
Афіцыйны сайт	salgotarjan.hu (венг.)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ша́льгатар’ян (венг.: Salgótarján) — горад на поўначы Венгрыі, адміністрацыйны цэнтр медзье Ноград. Насельніцтва складае 37 166 чал. (2011). Размешчаны на паўночна-ўсходнім схіле гары Чэрхат у міжрэччы рэк Шальга і Тар’ян, паміж горнымі масівамі Каранч — Медвеш і Чэрхат на вышыні 250 м.

Гісторыя

Горад вырас з невялікага паселішча, заснаванага ў Сярэднявеччы.

Паводле адной з версій, крэпасць Шальга ўзвялі ў XIII стагоддзі. На тэрыторыі паселішча ў тыя часы ўжо была пабудавана царква. З дакументальных крыніц вядома, што ў сярэдневяковы перыяд Шальгатар’ян у народзе называлі «Бясхлебны Тар’ян». У XVII стагоддзі дзейнічалі млын і кузня. У 1682 годзе значна пацярпеў у час ваенных дзеянняў. На працягу доўгіх дзесяці гадоў яго тэрыторыя была закінута.

У 1850 годзе пры даследаванні навакольных зямель былі выяўлены паклады бурага вугалю. Неўзабаве пачалася яго актыўная распрацоўка. У гэты перыяд колькасць насельніцтва Шальгатар’яна значна вырасла ў сувязі з прыбыццём рабочых з іншых раёнаў краіны.

Статус горада паселішча атрымала ў 1922 годзе. У сярэдзіне XX стагоддзя стаў цэнтрам медзье Ноград.

У гонар Шальгатар’ян у горадзе Кемерава (Расія) названы мікрараён Шалгатар’ян, закладзены ў 1979 годзе ў знак кузбаска-венгерскай дружбы.