Язычок (біялогія)

Язычок, або паднябенны язычок (лац.: uvula) — невялікі канічны адростак задняга краю мяккага неба, які складаецца са злучальнай тканкі. У чалавека і некаторых іншых прыматаў размяшчаецца над коранем языка. Язычок мае свае цягліцавыя валокны і пакрыты слізістай абалонкай^[1].

Язычок гуляе найважную ролю ў фарміраванні гукаў маўлення. У прыватнасці, менавіта язычок выконвае функцыю «гарлавога» гуку Р, што ў народзе называюць «картавасцю (руск.) (бел.».

Запаленне паднябеннага язычка называецца увуліт (гал.) (бел.. У некаторых людзей назіраюцца некаторыя анамаліі ў развіцці язычка, напрыклад, падваенне (італ.) (бел. або расшчапленне. У людзей з ВПЧ (руск.) (бел. на паднябенным язычку могуць з'явіцца конусападобнай атожылкі, звязаныя з яго непасрэдным інфікаваннем шляхам мікрапашкоджванняў (да прыкладу пасля ангіны або прастуды)