Explorer 8
Explorer 8, tamén coñecido como S-30, foi un satélite artificial da NASA lanzado o 3 de novembro de 1960 mediante un foguete Juno II desde o Centro Espacial de Cabo Cañaveral.[2][5][6] CaracterísticasA misión de Explorer 8 foi estudar a ionosfera terrestre, incluíndo a densidade e temperatura de electróns, a concentración e masa de ións e a distribución e masa dos micrometeoritos a alturas entre 400 e 1600 km.[2][5][6] O satélite estaba formado por dous conos de aluminio unidos pola base xunto cun cilindro intermedio, cunha altura total de 76 cm, igual que o seu diámetro. A alimentación eléctrica era proporcionada por unha batería de mercurio que durou 54 días. Non se usaron células solares para evitar interferencias cos instrumentos científicos. O satélite transmitía datos na frecuencia de 108,00 MHz cunha potencia de 100 mW.[2][5][6] A instrumentación científica incluía unha sonda de impedancia, un monitor de corrente de ións, unha sonda de potencial retardado, unha sonda de temperatura de electróns, un monitor de corrente de electróns, un fotomultiplicador e un micrófono detectores de micrometeoritos, un medidor de campo eléctrico, un sensor de horizonte solar e varios termistores.[2][5][6] Explorer 8 foi inxectado nunha órbita inicial de 2267,1 km de apoxeo e 415,1 km de perixeo, cunha inclinación orbital de 49,92 graos e un período de 112,4 minutos. Enviou datos ata o 27 de decembro de 1960, momento no que se esgotou a batería. O satélite reentrou na atmosfera terrestre o 28 de marzo de 2012.[1][3][6] Notas
Véxase tamén
Outros artigos |
||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
