Programa das Nacións Unidas para o Medio Ambiente
O Programa das Nacións Unidas para o Medio Ambiente (PNUMA, en inglés UNEP polas siglas de UN Environment Programme) é o encargado de coordinar as respostas aos problemas ambientais dentro do sistema das Nacións Unidas. [1] [2], axudando aos países en desenvolvemento a facer políticas ambientalmente racionais e fomentar o desenvolvemento sustentábel mediante prácticas ambientais sólidas. HistoriaComezou como resultado da Conferencia das Nacións Unidas sobre o Medio Humano en xuño de 1972 e ten a súa sede en Nairobi, Kenya. O PNUMA tamén ten seis oficinas rexionais e outras oficinas de países. Foi establecido por Maurice Strong, o seu primeiro director, despois da Conferencia das Nacións Unidas sobre o Medio Humano en Estocolmo en xuño de 1972. O seu mandato é proporcionar liderado, proporcionar ciencia e desenvolver solucións a unha ampla gama de problemas, incluíndo o cambio climático[3], a xestión dos ecosistemas mariños e terrestres e o desenvolvemento económico ecolóxico[4]. A organización tamén desenvolve acordos ambientais internacionais ; Este organismo tamén publica e promove a ciencia ambiental e axuda aos gobernos nacionais a acadar obxectivos ambientais. Como membro do Grupo das Nacións Unidas para o Desenvolvemento, o PNUMA ten como obxectivo axudar ao mundo a cumprir os 17 Obxectivos de Desenvolvemento Sostíbel[5]. O PNUMA acolle as secretarías de varios acordos ambientais multilaterais e organismos de investigación, incluíndo o Convenio sobre a Diversidade Biolóxica (CDB), o Convenio de Minamata sobre o mercurio, a Convención sobre Especies Migratorias e a Convención sobre o Comercio Internacional de Especies Ameazadas de Fauna e Flora Silvestres ( CITES)[6]. En 1988, a Organización Meteorolóxica Mundial e o PNUMA crearon o Grupo intergobernamental sobre o cambio climático (IPCC)[7]. O PNUMA tamén é unha das varias axencias de execución do Fondo para o Medio Ambiente Mundial (GEF) e do Fondo Multilateral para a Aplicación do Protocolo de Montreal[8] [9]. O PNUMA ás veces usa o nome alternativo UN Environment (ONU Medio Ambiente).[10] Asemblea de Medio AmbienteA Asemblea das Nacións Unidas para o Medio Ambiente é o órgano reitor do PNUMA. Creado en 2012 en substitución do Consello de Goberno, conta na actualidade con 193 membros e reúnese cada dous anos[11]. EstruturaA estrutura do PNUMA inclúe oito divisións:[12]
ActividadesAs principais ocupacións do PNUMA están relacionadas con:[2]
Programas de premiosEstablecéronse diversos programas de premios para recoñecer o traballo destacado no ámbito ambiental. A Lista de Honra Global 500 comezou en 1987 e rematou en 2003. O seu sucesor de 2005, Campións da Terra (Champions of the Earth), e un premio similar xove, Young Champions of the Earth, outórganse anualmente a emprendedores, científicos, líderes políticos, talentos futuros, individuos e organizacións que teñen un impacto positivo significativo nos recursos e no medio ambiente nas súas áreas. LogrosO PNUMA rexistrou varios éxitos, como o Protocolo de Montreal de 1987 para limitar as emisións de adelgazamento da capa protectora de ozono do planeta, e o Convenio de Minamata de 2012, un tratado para limitar o mercurio tóxico. [23] O PNUMA patrocinou o desenvolvemento de programas de préstamo en efectivo para o desenvolvemento solar, con taxas de retorno atractivas, para amortecer os custos iniciais de implementación e atraer aos consumidores a considerar e adquirir sistemas solares fotovoltaicos. O exemplo máis famoso é o programa de préstamos solares patrocinado polo PNUMA que axudou a 100.000 persoas a financiar sistemas de enerxía solar na India. [24] O éxito do programa solar da India levou a proxectos similares noutras partes do mundo en desenvolvemento, incluíndo Tunisia, Marrocos, Indonesia e México. En 2001, o PNUMA advertiu da destrución das marismas cando publicou imaxes de satélite que mostraban que o 90% foran destruídas. O "Soporte á xestión ambiental das marismas iraquís" do PNUMA comezou en 2004 para xestionar a zona de marisma dun xeito ambientalmente racional. O PNUMA ten un programa xuvenil coñecido como Tunza. Dentro deste programa hai outros proxectos como a OEA Xuvenil. [25] Programa Internacional de Educación Ambiental (1975–1995) Durante dúas décadas, a UNESCO e o PNUMA lideraron o Programa Internacional de Educación Ambiental (1975-1995), que estableceu unha visión e proporcionou orientacións prácticas sobre como mobilizar a educación para a concienciación ambiental. En 1976, a UNESCO lanzou un boletín de educación ambiental Connect como órgano oficial do Programa Internacional de Educación Ambiental (IEEP) da UNESCO e do PNUMA. Até 2007 serviu como centro de intercambio de información sobre educación ambiental en xeral e de promoción dos obxectivos e actividades do IEEP en particular, ademais de ser unha rede de institucións e persoas interesadas e activas na educación ambiental[26]. Cambio climático O PNUMA en 1989 predixo que "nacións enteiras poderían desaparecer da faz da Terra debido ao aumento do nivel do mar se a tendencia do quecemento global non se inverte para o ano 2000". [27] [28] En 2005 predixo que "50 millóns de persoas poderían converterse en refuxiados ambientais para 2010, fuxindo dos efectos do cambio climático"[29]. Os glaciares están a diminuír a un ritmo sen precedentes e moitos poderían desaparecer nas próximas décadas, segundo sinalaba o PNUMA en 2008. Os científicos que mediron a saúde de case 30 glaciares en todo o mundo descubriron que a perda de xeo alcanzou niveis récord en 2006. De media, os glaciares encolleron 1,5 m. en 2006. O glaciar Breidablikkbrea de Noruega reduciuse 3,1 m ese mesmo ano. Os glaciares perderon unha media duns 30 cm de xeo ao ano entre 1980 e 1999, pero desde o cambio de milenio a perda media aumentou dun xeito moito máis acelerado.
Vehículos eléctricos No quinto Foro Ambiental de Magdeburgo celebrado en 2008, en Magdeburgo, Alemaña, o PNUMA e o fabricante de automóbiles Daimler AG pediron o establecemento de infraestruturas para vehículos eléctricos. Nesta conferencia internacional, 250 políticos e representantes de organizacións non gobernamentais debateron sobre o futuro do transporte por estrada baixo o lema "Mobilidade sostible: a axenda do CO2 post-2012".[30] Economía circular O PNUMA é copresidente e socio fundador (xunto con outros grupos como a Fundación Ellen MacArthur ) da Plataforma para Acelerar a Economía Circular, que é unha asociación público-privada de máis de 50 organizacións e gobernos globais que buscan apoiar a transición. a unha economía circular.círculo mundial[31]. O Programa de Mares RexionaisEstablecido en 1974, este é o único programa legal do mundo co propósito de protexer os océanos e mares a nivel rexional. Máis de 143 países participan en 18 programas rexionais, incluíndo a rexión do Caribe, os mares do leste asiático, a rexión de África oriental, a conca do Mediterráneo, a rexión do noroeste do Pacífico, a rexión de África occidental, o mar Caspio, a rexión do mar Negro, o nordeste. Rexións do Pacífico noroeste, nororiental e sueste, o Mar Vermello e o Golfo de Adén, a zona do mar ROPME, os mares do sur de Asia, a rexión do Ártico, a da Antártida, o mar Báltico e a rexión do Atlántico nororiental. Cada programa está formado por países que comparten o mesmo mar, polo que este mar é xestionado a nivel rexional. Os programas están controlados por secretarías ou Unidades de Coordinación Rexional e Centros de Actividades Rexionais.[32] O PNUMA protexe os mares promovendo convencións internacionais mediante a educación e a formación[33]. O Plan de Acción Mediterráneo do Programa das Nacións Unidas para o Medio Ambiente (PNUMA/MAP) [34] foi establecido en 1975 como o primeiro plan de acción rexional no marco do Programa de Mares Rexionais. Iniciativa "Fe pola Terra"Lanzada en 2017, o obxectivo da iniciativa é fomentar e colaborar con organizacións confesionais para protexer o medio ambiente e investir en recursos verdes[35]. En 2020, o PNUMA publicou un libro co Programa de Acción Climática do Parlamento das Relixións do Mundo titulado "Faith for the Earth: A Call to Action"[36]. O libro serve como un recurso educativo para estudantes, profesores e líderes de todo o mundo e destaca o papel que poden desempeñar as organizacións confesionais para abordar problemas ambientais críticos[36]. Anos internacionaisA ONU asigna anos específicos a temas para aumentar a conciencia e o compromiso[37]. Os seguintes anos refírense a cuestións ambientais:
ReformaTras a publicación en 2007 do Cuarto Informe de Avaliación do Grupo intergubernamental sobre o cambio climático, o Chamado á Acción de París, presentado polo presidente francés Jacques Chirac e apoiado por 46 países, presentouse unha solicitude oficial para que o PNUMA fose substituído por unha nova e máis poderosa "Organización das Nacións Unidas para o Medio Ambiente", inspirada na Organización Mundial da Saúde. Os 46 países incluían as nacións da Unión Europea, pero non incluían aos Estados Unidos, Arabia Saudita, Rusia e a China, os catro principais emisores de gases de efecto invernadoiro[51]. En decembro de 2012, tras o Cumio Río+20, confirmouse a decisión da Asemblea Xeral das Nacións Unidas de "reforzar e mellorar" o PNUMA e establecer a adhesión universal ao seu órgano reitor[52]. FinanciamentoO Banco Europeo de Investimentos e o Programa das Nacións Unidas para o Medio Ambiente crearon en 2015 a Renewable Energy Performance Platform (REPP) para axudar a un proxecto das Nacións Unidas chamado Enerxía Sostíbel para Todos. A Plataforma de Rendimiento de Energía Renovable (Renewable Energy Performance Platform, REPP) foi creada con 67 millóns de dólares da iniciativa do Reino Unido International Climate Finance, xestionada polo Departamento de Estratexia Empresarial, Enerxética e Industrial, en 2015, e de novo con 128 millóns de dólares en 2018. REPP creouse cun obxectivo de cinco anos de mellorar o acceso á enerxía de polo menos dous millóns de persoas en África subsahariana. Ata o momento, investíronse preto de 45 millóns de dólares en proxectos de enerxía renovable en 13 países da África subsahariana. A enerxía solar e a hidroeléctrica están entre os métodos de enerxía máis utilizados nos proxectos. [53] [54] Complicacións de financiamentoEn setembro de 2018, o goberno holandés anunciou que retería 8 millóns de dólares en financiamento para o PNUMA até que se resolvesen os problemas de nepotismo relativos ao xefe do Programa das Nacións Unidas para o Medio Ambiente[55]. Despois diso, Suecia e Dinamarca tamén deixaron de financiar. Un portavoz do Instituto Noruegués de Asuntos Internacionais dixo que a conxelación de fondos probabelmente non teña precedentes[56]. Notas
Véxase tamén
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
