កោះណាំប៉ូ
កោះណាំប៉ូ (南方諸島 Nanpō Shotō) គឺជាពាក្យសមូហភាពសម្រាប់ក្រុមកោះដែលមានទីតាំងនៅភាគខាងត្បូងរបស់ប្រជុំកោះជប៉ុនក្នុងភូមិភាគមីក្រូនេស៊ី លាតសន្ធឹងពីឧបទ្វីបអ៊ីហ្ស៊ឹភាគខាងលិចនៃឈូងសមុទ្រតូក្យូទៅភាគខាងត្បូងប្រហែល ១,២០០ គីឡូម៉ែត្រ (៧៥០ ម៉ាយ) ទៅក្នុងចម្ងាយ ៥០០ គីឡូម៉ែត្រ (៣១០ ម៉ាយ) នៃកោះម៉ារីយ៉ាណា កោះណាំប៉ូទាំងអស់ត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយមហានគរតូក្យូ  នាយកដ្ឋានជលសាស្ត្រ និងមហាសមុទ្រនៃឆ្មាំឆ្នេរសមុទ្រជប៉ុនកំណត់និយមន័យកោះណាំប៉ូដូចខាងក្រោម:[១]
អាជ្ញាធរព័ត៌មានភូមិសាស្ត្រនៃប្រទេសជប៉ុនជាទីភ្នាក់ងាររដ្ឋាភិបាលដែលទទួលខុសត្រូវលើស្តង់ដារនៃឈ្មោះទីកន្លែង មិនប្រើពាក្យ ណាំប៉ូស្យូតូ ទោះបីជាវាបានយល់ព្រមជាមួយឆ្មាំឆ្នេរសមុទ្រជប៉ុនលើឈ្មោះ និងវិសាលភាពនៃក្រុមរងរបស់ ណាំប៉ូស្យូតូ ក៏ដោយ[១] ជនជាតិជប៉ុនអះអាងថាបានរកឃើញកោះនេះនៅឆ្នាំ ១៥៩៣; ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ កោះជាច្រើនត្រូវបានគេស្គាល់ដោយនាវិកជនជាតិអេស្បាញ ដែលបានធ្វើដំណើរពីហ្វីលីពីនទៅកាន់អេស្ប៉ាញថ្មី ចាប់តាំងពីការធ្វើដំណើររបស់ប៊ែរណាដូ ដេ ឡា តូរ៉េ ក្នុងឆ្នាំ ១៥៤៣ ខណៈពេលដែលអង់គ្លេសបានទាមទារកោះនៅឆ្នាំ ១៨២៧ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ភស្ដុតាងខាងបុរាណវត្ថុបានលាតត្រដាងតាំងពីពេលនោះមកថា កោះមួយចំនួនត្រូវបានរស់នៅបុរេប្រវត្តិដោយសមាជិកនៃជនជាតិមីក្រូណេស៊ីដែលមិនស្គាល់[២] ទាំងជប៉ុន និងអង់គ្លេស មិនបានអភិវឌ្ឍកោះណាំប៉ូ ទោះបីជាអាណានិគមតូចមួយនៃជនជាតិអឺរ៉ុប និងជនជាតិអាមេរិកត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅឈិឈិជិម៉ា ប្រទេសជប៉ុនបានចាប់ផ្តើមធ្វើអាណានិគមលើកោះនៅឆ្នាំ ១៨៥៣ បានទាមទារនៅឆ្នាំ ១៨៦១ បន្ទាប់មកទីបំផុតបានបញ្ចូលពួកវានៅឆ្នាំ ១៨៩១ ជាផ្នែកនៃខេត្តតូក្យូ នៅពាក់កណ្តាលទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1930 កោះត្រូវបានបិទសម្រាប់ជនបរទេស ហើយមូលដ្ឋានទ័ពជើងទឹកអធិរាជជប៉ុនតូចមួយត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅឈិឈិជិម៉ា[៣] ឯកសារយោង
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
