របាំខ្មែរ

របាំនៅកម្ពុជា មានបីប្រភេទធំៗគឺ៖ របាំបុរាណរបស់រាជវាំង របាំប្រជាប្រិយដែលបង្ហាញពីទំនៀមទម្លាប់វប្បធម៌ និងរបាំសង្គមដែលសំដែងក្នុងកម្មវិធីជួបជុំសង្គម។

របាំបុរាណ

ទម្រង់សិល្បៈសម្តែងសំខាន់របស់ប្រទេសកម្ពុជាគឺ របាំបុរាណខ្មែរ ឬ របាំព្រះរាជទ្រព្យ ជា ទម្រង់របាំដែលមានស្ទីលខ្ពស់មានប្រភពចេញពីរាជវាំង។ ដើមឡើយត្រូវបានសម្តែង និងថែរក្សាដោយអ្នកចូលរួមនៅព្រះបរមរាជវាំង របាំបុរាណខ្មែរត្រូវបានណែនាំដល់សាធារណជនទូទៅក្នុងពាក់កណ្តាលសតវត្សទី ២០ ហើយត្រូវបានធ្វើឡើងយ៉ាងទូលំទូលាយថាជានិមិត្តរូបនៃវប្បធម៌ខ្មែរ ដែលតែងតែសម្តែងក្នុងកម្មវិធីសាធារណៈ ថ្ងៃឈប់សម្រាក និងសម្រាប់អ្នកទេសចរដែលមកទស្សនាកម្ពុជា។

ការសម្តែងមានអ្នករាំស្លៀកពាក់យ៉ាងប៉ិនប្រសប់ សំដែងកាយវិការយឺតៗ និងជារូបភាព ទៅនឹងការប្រគុំតន្ត្រីនៃក្រុម ភ្លេងពិណពាទ្យ ។ ល្ខោនបុរាណរួមបញ្ចូលទាំងរបាំនៃការថ្វាយពរ ឬ ការបួងសួង និងការបញ្ចូលរឿងប្រពៃណី និង កំណាព្យវីរភាព ដូចជារឿង រាមាយណៈ ជាដើម។ របាំបុរាណពីរដែលគេសម្តែងច្រើនជាងគេគឺ របាំជូនពរ និងរបាំ ទេពអប្សរា ។

ឈ្មោះផ្សេងទៀតសម្រាប់របាំបុរាណខ្មែររួមមាន "របាំព្រះរាជទ្រព្យ" និង "ល្ខោនព្រះរាជទ្រព្យកម្ពុជា" ទោះបីជាពាក្យចុងក្រោយក៏អាចសំដៅលើរបាំជាតិកម្ពុជាដែរ។ ជាភាសាខ្មែរគេហៅជាផ្លូវការថា "របាំព្រះរាជទ្រព្យ") ឬ "ល្ខោនព្រះរាជទ្រព្យ" ។ ជួនកាលគេហៅថា "ល្ខោនហ្លួង") ។ ក្នុង របប លន់ នល់ ប្រទេសកម្ពុជា ប្រពៃណីរបាំនេះត្រូវបានគេហៅថា ល្ខោនក្បាច់បូរាណខ្មែរ ជាពាក្យដែលឃ្លាតឆ្ងាយពីកេរដំណែលរាជវង្ស។

បញ្ជីនៃរបាំបុរាណ

* រាមកេរ្តិ៍ (រាមាយណៈ)

របាំអប្សរា
របាំទេពមនោរម្យ
របាំព្រះថោងនាងនាគ
របាំជូនពរ
របាំនាងសុវណ្ណមច្ឆា
របាំមុនីមេខលា
របាំឃុនហ្លួង
របាំផ្លិត
របាំមករ
របាំយីកេ
របាំអាយ៉ៃឆ្លើយឆ្លង
របាំបួងសួង
របាំមនោសញ្ចេតនា
របាំព្រះជិនវង្សនាងព្រាហ្មកេសរ

របាំជូនពរ

របាំមុនីមេខលា

របាំប្រជាប្រិយ

បង្កើតឡើងក្នុងសតវត្សទី២០ គឺជារបាំប្រជាប្រិយដែលបញ្ជាក់ថា ទំនៀមទម្លាប់វប្បធម៌ផ្សេងៗ និងក្រុមជនជាតិនៃប្រទេសកម្ពុជា។ របាំប្រជាប្រិយខ្មែរជាធម្មតាមានល្បឿនលឿនជាងរបាំបុរាណ។ ចលនានិងកាយវិការមិនមានក្បាច់ដូចរបាំបុរាណទេ។ អ្នករាំរបាំប្រជាប្រិយស្លៀកសម្លៀកបំពាក់របស់ប្រជាជនដែលពួកគេកំពុងបង្ហាញ ដូចជាជនជាតិ ចាម ,ជនជាតិភាគតិចនៅតំបន់ខ្ពង់រាប, និងកសិករ។ របាំប្រជាប្រិយខ្លះនិយាយអំពីស្នេហា ឬរឿងព្រេងនិទាន។ តន្ត្រីរបាំប្រជាប្រិយភាគច្រើនត្រូវបានប្រគុំដោយវង់ភ្លេង មហោរី ។

របាំផ្លិត
របាំផ្លយ សួយ
របាំក្ងោកប៉ៃលិន ( របាំក្ងោក ប៉ៃលិន ពី ជនជាតិភាគតិចកូឡា )
របាំនេសាទ

បញ្ជីរបាំប្រជាប្រិយ

របាំត្រុដិ - ជារបាំដ៏ពេញនិយមតំណាងឱ្យរឿងនិទាននៃអ្នកប្រមាញ់ និងសត្វក្តាន់ ដែលរីករាលដាលនូវគ្រោះថ្នាក់ជាច្រើនរវាងយក្សដល់សត្វក្ងោក និងសត្វក្ងោក។^{[ត្រូវការបញ្ជាក់]}^{[ <span title="The text near this tag may need clarification or removal of jargon. (October 2011)">ការបញ្ជាក់ចាំបាច់</span> ]} វាត្រូវបានអនុវត្តដើម្បីបញ្ចៀសអំពើអាក្រក់ និងសំណាងអាក្រក់។
របាំស្នែងទន្សោង (Dance of the Wild Oxen) - របាំរាំជុំវិញខ្លា ,ក្ងោក ,ក្តាន់ និងសត្វផ្សេងៗទៀត។ របាំមានដើមកំណើតនៅ ស្រុកភ្នំក្រវាញ ខេត្តពោធិ៍សាត់ និងពណ៌នាអំពី ជនជាតិដើមព័រ ។
របាំគោះអង្រែ - របាំភាគច្រើនប្រើដើមឬស្សីពីរឬបីដែលវាយរៀងរាល់វិនាទី។ មានសេចក្តីរាយការណ៍ថា របាំនេះមានដើមកំណើតមកពី ជនជាតិកួយ ប៉ុន្តែគេជឿថា ស្រុកកំណើតគឺប្រទេសហ្វីលីពីន ក្នុងរជ្ជកាល ព្រះបាទនរោត្តម (១៨៣៤-១៩០៤) នៅពេលដែលព្រះអង្គកំពុងធ្វើដំណើរនៅ ប្រទេសហ្វីលីពីន ។^{[ត្រូវការអំណះអំណាង]}^{[ ត្រូវការដកស្រង់ ]}
របាំនារីជាជួរ - ជារបាំប្រពៃណីខ្មែររ បស់យុវនារី ខ្មែរ ^[១] ស្លៀកសំលៀកបំពាក់ចម្រុះពណ៌ និងឆើតឆាយ។ របាំរំលឹកដល់ប្រជាជនខ្មែរនូវវប្បធម៌ដ៏សម្បូរបែបដែលត្រូវបានចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សាជាច្រើនជំនាន់ ហើយត្រូវបានគេស្គាល់យ៉ាងច្បាស់ក្នុងចំណោមប្រទេសជិតខាងនៃ អាស៊ីអាគ្នេយ៍។
របាំក្ងោកប៉ៃលិន - របាំដែលបង្ហាញពី ជនជាតិកូឡា នៅ ប៉ៃលិន និងការកម្សាន្តរបស់ពួកគេជាមួយសត្វក្ងោកមួយគូ។
ឆៃយ៉ាំ - ជាការរាំកម្សាន្តដ៏ល្បីមួយអំពីភាពរីករាយ រួមទាំងតួនាទីកំប្លែងជាច្រើន និងស្រីស្អាត។ របាំនេះគេប្រគំនៅថ្ងៃបុណ្យ និងជារបាំខ្មែរសុទ្ធ។
របាំកណ្ដូបសេះ - ការសម្តែងរបាំដូងដែលមានអ្នករាំប្រុសស្រី។ បុរសពាក់អាវពណ៌លឿង និងពណ៌ក្រហមងងឹត "ចងក្បិន"។ ស្ត្រីពាក់អាវ និងសូត្រពណ៌បៃតង "ចងក្បិន"។ របាំនេះមានដើមកំណើតក្នុងឆ្នាំ១៩៦០ ពី ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង ។ ^[២]
របាំនេសាទ - របាំដែលទាក់ទងនឹងការនេសាទ ដែលត្រូវបានរៀបចំឡើងក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៦០ នៅ សាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទវិចិត្រសិល្បៈ ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ។ វាពាក់ព័ន្ធនឹងអ្នករាំប្រុស និងអ្នករាំស្រី។

របាំសង្គម

របាំសង្គម ដែលគេនិយមរាំក្នុងកម្មវិធីជួបជុំសង្គមក្នុងប្រទេសកម្ពុជារួមមាន រាំវង់, រាំក្បាច់ សារ៉ាវ៉ាន់, ចូកក្រពើ និង ឡាំលាវ ។ របាំសង្គមផ្សេងទៀតមកពីជុំវិញពិភពលោកបានជះឥទ្ធិពលដល់វប្បធម៌សង្គមខ្មែរ រួមមាន ឆា-ឆា បូឡេរ៉ូ និង ម៉ាឌីស្សន ។ របាំបែបនេះច្រើនតែធ្វើក្នុងពិធីជួបជុំរបស់ខ្មែរ។