វិជ្រៈ
' វិជ្រៈ ឬ វជ្រ ( ន. ) ជាភាសាឥណ្ឌា វ៉ាច្រា Vajra ( បា., សំ. ) (វិជ្រៈ; វជ្រ) ពេជ្រ; កាំរន្ទះ; ខ្សែរស្មីផ្លេកបន្ទោរ; ... ។ អាវុធរបស់ព្រះឥន្រ្ទ (ពួកជាងតាំងពីព្រេងនាយរៀងមក គូរឬឆ្លាក់ ធ្វើជារូបមានទ្រង់ទ្រាយស្រដៀងនឹងផ្កាចំប៉ីរីក ឬ ជួននកាលធ្វើជារូបខ្សែស្មើផ្លេកបន្ទោរ, មានដងខ្លីដូចដងព្រះខ័ឌ្គ) ។ គុ. រឹងស្រួយ; មានលំអ ។ - វិជ្រៈបាណី (វិជរៈប៉ា--;បា. --បាណិ; សំ. វជ្រ--), - វិជរហត្ថ (--ហ័ត; បា.; សំ. វជ្រហស្ត ឬ វិជរាវុធ បា. < វិជរ + អាវុធ; សំ. វជ្រាយុធ < វជ្រ + អាយុធ) អ្នកដែលមានដៃកាន់វជីរ ឬអ្នកដែលមានវជីរជាអាវុធ (ព្រះឥន្រ្ទ) ។ - វិជរម័យ ដែលប្រដាប់ដោយពេជ្រ, ដែលដាំពេជ្រ ។ល។ វជ្រ អានថា៖ វៈជ្រៈ (អង់គ្លេស: Vajra) (ភាសាសំស្ក្រឹត: វជ្រ) ("Pali" ភាសាបាលី: វជិរៈ) មានន័យថា ពេជ្រ; កាំរន្ទះ; ខ្សែរស្មីផ្លេកបន្ទោរ; . . . ។ អាវុធរបស់ព្រះឥន្ទ្រ (ពួកជាងតាំងពីព្រេងនាយរៀងមក គូរឬឆ្លាក់ធ្វើជារូបមានទ្រង់ទ្រាយស្រដៀងនឹងផ្កាចំប៉ីរីក ឬ ជួនកាលធ្វើជារូបខ្សែរស្មីផ្លេកបន្ទោរ, មានដងខ្លីដូចដងព្រះខ័ឌ្គ) ។ គុ. រឹងស្រួយ; មានលំអ ។ វជិរបាណី ( វ:ជិរ:ប៉ា–; បា. –បាណិ; សំ. វជ្រ– ), វជិរហត្ថ ( –ហ័ត; បា.; សំ. វជ្រហស្ដ ឬ វជិរាវុធ បា. < វជិរ + អាវុធ; សំ. វជ្រាយុធ < វជ្រ + អាយុធ ) អ្នកដែលមានដៃកាន់វជីរ ឬអ្នកដែលមានវជីរជាអាវុធ (ព្រះឥន្រ្ទ) ។ វជិរម័យ ដែលប្រដាប់ដោយពេជ្រ, ដែលដាំពេជ្រ ។ ល ។[១] ប្រភពដកស្រង់ចេញពីវចនានុក្រមខ្មែរ របស់សម្ដេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត។ កំណត់
មើលផងដែរ |
||||||||||||||
_LACMA_M.91.232.5.jpg)
Portal di Ensiklopedia Dunia
