សាកលវិទ្យាល័យធម្មសាស្ត្រ
សាកលវិទ្យាល័យធម្មសាស្ត្រ (អក្សរកាត់: TU ថៃ: มธ. (ស.ធ.); ថៃ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์) គឺជាសាកលវិទ្យាល័យស្រាវជ្រាវសាធារណៈនៅប្រទេសថៃជាមួយនឹងសាខានៅក្នុងស្រុកថាព្រះចន្ទ្រ តំបន់របស់ស្រុកព្រះនគរ នៅជិតព្រះបរមរាជវាំងក្នុងដួងចិត្តនៃបាងកក នៅរង្សិត មាន៤២ គីឡូម៉ែត្រភាគខាងជើងរបស់បាងកក នៅផាត់ថាយ៉ា ទីក្រុងរមណីយដ្ឋានមួយនៅលើឆ្នេរសមុទ្រភាគខាងកើត (Eastern seaboard) របស់ថៃ និងនៅខេត្តលំប៉ាង គិតត្រឹមឆ្នាំ ២០១៩ សាកលវិទ្យាល័យធម្មសាស្ត្រមាននិស្សិតជាង ៣៣,០០០ នាក់បានចុះឈ្មោះក្នុង ៣៣ គណៈ មហាវិទ្យាល័យ និងវិទ្យាស្ថាន[២] និងមានបុគ្គលិកសិក្សាចំនួន ២,៧០០ នាក់[១] សាកលវិទ្យាល័យធម្មសាស្ត្រគឺជាសាកលវិទ្យាល័យចំណាស់ជាងគេទី២ របស់ប្រទេសថៃ ត្រូវបានបង្កើតឡើងជាផ្លូវការជាសាកលវិទ្យាល័យជាតិនៃប្រទេសថៃនៅថ្ងៃទី ២៧ ខែមិថុនាឆ្នាំ ១៩៣៤ ត្រូវបានដាក់ឈ្មោះដោយ ប្រីឌី ភ្នំយង្គ ស្ថាបនិក សាកលវិទ្យាល័យធម្មសាស្ត្រនិងនយោបាយ (ថៃ: มหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์และการเมือง, សាកលវិទ្យាល័យសីលធម៌ និងនយោបាយ) បានចាប់ផ្តើមជាសាកលវិទ្យាល័យបើកចំហ ជាមួយនឹងនិស្សិតចំនួន ៧,០៩៤ នាក់ដែលកំពុងសិក្សាផ្នែកច្បាប់ និងនយោបាយក្នុងឆ្នាំដំបូង ក្នុងឆ្នាំ១៩៦០ សាកលវិទ្យាល័យបានបញ្ចប់គោលនយោបាយចូលរៀនដោយសេរីនិងបានក្លាយជាប្រទេសដំបូងគេក្នុងប្រទេសថៃ ដែលតម្រូវឱ្យមានការប្រឡងចូលថ្នាក់ជាតិ ដើម្បីចូលរៀន ឥឡូវនេះ សាកលវិទ្យាល័យធម្មសាស្ត្រផ្តល់ជូននូវកម្មវិធីសិក្សាជាង ២៤០ នៅក្នុងមហាវិទ្យាល័យ និងមហាវិទ្យាល័យផ្សេងៗគ្នាចំនួន ៣៣ នៅលើសាខាចំនួន ៤ ជាង ៨០ ឆ្នាំចាប់តាំងពីការបង្កើត សាកលវិទ្យាល័យធម្មសាស្ត្របានវិវត្តន៍ពីសាកលវិទ្យាល័យបើកចំហសម្រាប់ច្បាប់និងសាកលវិទ្យាល័យអន្តរជាតិផ្តល់ជូននូវកម្រិតសិក្សាគ្រប់កម្រិតលើមុខវិជ្ជា និងមុខវិជ្ជាជាច្រើន បញ្ចប់ការសិក្សាជាង ៣០០,០០០ និស្សិតថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រ និងបញ្ចប់ការសិក្សា អតីតនិស្សិតនៃសាកលវិទ្យាល័យនេះ រួមមាននាយករដ្ឋមន្ត្រីថៃ អ្នកនយោបាយនាំមុខ មួយចំនួន និងតួលេខរដ្ឋាភិបាល ទេសាភិបាលធនាគារថៃ និងនិតិសាស្ត្រ[៣] សាខាថាព្រះចន្ត្រ សាខាទីតាំងដើមរបស់សាកលវិទ្យាល័យ គឺនៅស្រុកព្រះនគរ បាងកក បរិវេណសាលាស្ថិតនៅជិតតំបន់ទេសចរណ៍ជាច្រើន និងជាកន្លែងរបស់ហេតុការណ៍ការបះបោរ ១៤ តុលា ១៩៧៣ និងហេតុការណ៍សម្លាប់រង្គាល ៦ តុលា នៅក្នុងសាខារង្សិត ដែលជាកន្លែងដែលកម្មវិធីថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រភាគច្រើនត្រូវបានប្រមូលផ្តុំ គឺនៅស្រុកខ្លងហ្លួង ខេត្តបទុមធានី សាកលវិទ្យាល័យធម្មសាស្ត្រមានសាខាតូចៗក្នុងតំបន់នៅខេត្តលំប៉ាង និងផាត់ថាយ៉ា ឯកសារយោង
|
Portal di Ensiklopedia Dunia