សែន សុរិន្ទ្រា
សែន សុរិន្ទ្រា (១៥១១ – ១៥៨២) ប្រសូត ចេន ធៀន ហើយបានក្លាយជាព្រះមហាក្សត្រ ឡានឆាង សោយរាជ្យ ១៥៧១-១៥៧៥ និងម្តងទៀត ១៥៨០-១៥៨២។ [note ១] សែន សុរិន្ទ្រា មិនមែនជាដើមកំណើតដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ទេ គឺឡើងពីរាជវង្សដល់ព្រះបាទជេដ្ឋាធិរាជជាព្រះមហាក្សត្រ។ ក្នុងអំឡុងពេលជម្លោះស្នងរាជ្យនៅក្នុងព្រះរាជាណាចក្រឡានណា រវាងព្រះបាទជេដ្ឋាធិរាជ និងព្រះបាទមេគ្យុទី ។ សែន សុរិន្ទ្រា បានបម្រើជេដ្ឋាធិរាជជាមេទ័ព ហើយបានយកទីក្រុងជាច្រើននៃឡានណា រួមទាំងឈៀងសាន ដែលទ្រង់បានទទួលឈ្មោះជាកិត្តិយសថា លូជ័យ មានន័យថា "ជ័យជំនះ"។ សែន សុរិន្ទ្រា បានគាំទ្រដោយព្រះបាទជេដ្ឋាធិរាជ ក្នុងការដឹកនាំយុទ្ធនាការទ័ពព្រៃ កំឡុងពេលការឈ្លានពានរបស់ភូមាលើព្រះបាទបាយិនណោន។ នៅពេលដែលព្រះបាទសុទ្ឋធិរាជសោយទិវង្គតនៅជិតខេត្តអាចម៍ក្រពីក្រោមស្ថានភាពគួរឱ្យសង្ស័យនៅឆ្នាំ ១៥៧២ សែន សុរិន្ទ្រា បានដឹកនាំទ័ពរបស់ឡានសាងត្រឡប់ទៅវៀងចន្ទន៍វិញ។ជម្លោះបន្តបន្ទាប់គ្នាបានផ្ទុះឡើង ដែលស្ទើរតែនាំឱ្យមានសង្គ្រាមស៊ីវិល និងបានផ្តល់លេសសម្រាប់ការលុកលុយរបស់ភូមាមួយទៀតដែលបញ្ជាដោយ បាយិនណោន និងដឹកនាំដោយមន្ត្រី បីនន្យា ដាឡា។
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
