ស៊ីសុវត្ថិ មុនីពង្សស៊ីសុវត្ថិ មុនីពង្ស (កើតនៅថ្ងៃទី ២៥ សីហា ១៩១២ ដល់ ៣១ សីហា ១៩៥៦) គឺជាព្រះរាជបុត្រាទី២របស់អតីត ព្រះមហាក្សត្រខ្មែរស៊ីសុវត្ថិ មុនីវង្ស និងសម្ដេចព្រះមហាក្សត្រីនរោត្ដម កានវិមាននរល័ក្ខទេវី ។ [១] លោកបានចូលរួមក្នុងនយោបាយកម្ពុជាក្នុងអំឡុងពេល និងក្រោយសង្គ្រាមលោកលើកទី២ ។
ជីវប្រវត្តិគាត់បានចាប់ផ្តើមការសិក្សារបស់គាត់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា មុនពេលត្រូវបានបញ្ជូនទៅប្រទេសបារាំងនៅ ក្រាស៍ បន្ទាប់មកនៅ ទីក្រុងណាក៍ ចាប់ពីឆ្នាំ ១៩២៧ ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់អភិបាលនៃឥណ្ឌូចិន ហ្វ្រង់ស័រ ម៉ារីយូ៉សបាឌូអ៊ីន ។ ត្រឡប់មកកម្ពុជាវិញនៅឆ្នាំ១៩៣០ លោកបានចំណាយពេលពេញមួយឆ្នាំនៅវត្តបទុមវតីក្នុង រាជធានីភ្នំពេញ ។ មួយឆ្នាំក្រោយមក ព្រះអង្គម្ចាស់បានត្រឡប់ទៅប្រទេសបារាំងវិញ [៣] ជាកន្លែងដែលទ្រង់ចូលរៀននៅសាលាបណ្ឌិតសភាដ៏មានកិត្យានុភាពនៃ សាលាយោធាពិសេសនៃសេន៍-ស៊ីរ - កូអ៊ីតខ្វីដាន់ ។ នៅឆ្នាំ ១៩៣៩ គាត់បានចូលរួមជាមួយកងទ័ពអាកាសបារាំង [៤] ហើយបានចូលរួមក្នុងប្រតិបត្តិការយោធារហូតដល់ខែមិថុនា ១៩៤០ ។ បន្ទាប់ពីការសោយទីវង្គត់របស់ព្រះបិតានៅថ្ងៃទី ២៣ ខែមេសា ឆ្នាំ ១៩៤១ ក្មួយប្រុសរបស់ព្រះអង្គគឺព្រះបាទ នរោត្តម សីហនុ បានតែងតាំងព្រះអង្គជា "ព្រះបាទអង្គក្រុមហ្លួង" នៅថ្ងៃទី ២ ខែឧសភា ឆ្នាំ ១៩៤១ [៥] ចាប់ពីឆ្នាំ១៩៤១មក ព្រះអង្គម្ចាស់ស៊ីសុវត្ថិមុនីពង្សបានចូលរួមយ៉ាងសកម្មក្នុងនយោបាយកម្ពុជា។ ទ្រង់ត្រូវបានតែងតាំងជាប្រតិភូរាជប្រតិភូសុខាភិបាល កីឡា និងសេដ្ឋកិច្ច ហើយនៅឆ្នាំ ១៩៤៦ [៦] ទ្រង់ត្រូវបានតែងតាំងជារដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងអប់រំជាតិក្នុងរដ្ឋាភិបាល [៧] ដឹកនាំដោយបងប្រុសច្បងរបស់ព្រះអង្គគឺ សម្តេចក្រុមព្រះស៊ីសុវត្ថិ មុនីរ៉េត ។ នៅខែឧសភា ឆ្នាំ ១៩៤៩ ព្រះអង្គត្រូវបានតែងតាំងជាអគ្គនាយកសេវាកម្មនៅក្នុងព្រះបរមរាជវាំង ហើយនៅខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៤៩ តំណាងឱ្យប្រទេសកម្ពុជានៅទីក្រុងប៉ារីសសម្រាប់ការចុះហត្ថលេខាលើសន្ធិសញ្ញាលើកដំបូងរវាងប្រទេសបារាំង និងកម្ពុជា ដែលជាផ្នែកមួយនៃ សហភាពហ្វ្រង់ស័រ ។ [៨] នៅទីបំផុតនៅឆ្នាំ ១៩៥០ គាត់ត្រូវបានតែងតាំងជានាយករដ្ឋមន្ត្រី (ថ្ងៃទី ១ ខែមិថុនា ឆ្នាំ ១៩៥០ ដល់ថ្ងៃទី ៣ ខែមីនា ឆ្នាំ ១៩៥១)។  នៅឆ្នាំ ១៩៥៥ បន្ទាប់ពីការដាក់រាជ្យរបស់ ព្រះបាទនរោត្តម សីហនុ និងការតែងតាំងព្រះបាទ នរោត្តម សុរាម្រិត និងព្រះករុណាព្រះបាទសម្តេចព្រះមហាក្សត្រយានីព្រះមហាក្សត្រី ស៊ីសុវត្ថិ កុសមៈនារីរត្ន័សិរីវឌ្ឍនា បងស្រីរបស់ព្រះអង្គ ព្រះអង្គម្ចាស់ស៊ីសុវត្ថិ មុនីពង្ស ត្រូវបានតែងតាំងជាឯកអគ្គរាជទូតកម្ពុជាប្រចាំទីក្រុងប៉ារីស [៩] បានស្លាប់ដោយសារគាំងបេះដូងនៅថ្ងៃទី ៣១ ខែសីហា ឆ្នាំ ១៩៥៦។ ពិធីបុណ្យសពរបស់ព្រះអង្គបានធ្វើឡើងនៅរាជធានីភ្នំពេញប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក តាមទំនៀមបុរាណនៃរបបរាជានិយមខ្មែរ។ ព្រះធាតុរបស់ព្រះអង្គត្រូវបានព្រះរាជបុត្រច្បងរបស់ព្រះអង្គគឺព្រះអង្គម្ចាស់ ស៊ីសុវត្ថិ សំអុល មុនីពង្សតម្កល់នៅក្នុង ចេតិយ ព្រះបាទ ស៊ីសុវត្ថិ មុនីវង្ស នៅលើភ្នំព្រះរាជបុត្រ [១០] ក្នុងក្រុង ឧដុង្គ ។ ជីវិតឯកជនព្រះអង្គម្ចាស់ ស៊ីសុវត្ថិ មុនីពង្ស មានមហេសី ៥ អង្គ និងបុត្រ ១៣ អង្គ។ [១១] ឯកសារយោង
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
