មហាធម៌រាជាទី៤

ព្រះបាទមហាធម្មរាជាទី ៤ ( ថៃ: มหาธรรมราชาที่ ๔ , បានត្រូវបញ្ចេញសំឡេង [mā.hǎː tʰām.mā.rāː.t͡ɕʰāː tʰîː sìː] ) ឬ បរមបាល ( ថៃ: บรมปาล , បានត្រូវបញ្ចេញសំឡេង [bɔ̄ː.rōm.mā.pāːn] ) គឺជាព្រះមហាក្សត្រចុងក្រោយនៃអាណាចក្រសុខោទ័យ ដែលបានសោយរាជ្យពីឆ្នាំ១៤១៩–១៤៣៨។នៅឆ្នាំ ១៤១៩ បន្ទាប់ពីការសោយទីវង្គត់របស់ពញា សៃ លឺថៃ បុត្ររបស់ព្រះអង្គឈ្មោះ ព្រះយារាម និង ព្រះយាបានមឿង បានប្រយុទ្ធគ្នាដើម្បីដណ្តើមរាជ្យសម្បត្តិ។ស្តេច ឥន្ទ្ររាជ នៃនគរ អយុធ្យា បាន​ធ្វើ​អន្តរាគមន៍និង​បែងចែក​នគរ​រវាង​ទាំងពីរ​បន្ថែម​ទៀត។ បាន​មឿង ​ត្រូវ​បាន​គេ​ឡើង​សោយរាជ្យជា​ស្តេច​សក្តិភូមិ​ដោយមាន​ភក្តីភាព​នឹង​អយុធ្យា។ ព្រះរាជដំណាក់របស់​ទ្រង់​គឺ​នៅ​ក្រុងភី​តសា​នុលោក​ ទោះ​បី​ជា​នគរ​នេះ​នៅ​តែ​ហៅ​ថា "សុខោទ័យ"។ នៅពេលដែល មហាធម៌រាជាទី ៣ បានសុគតនៅឆ្នាំ១៤៣៨ ស្តេចបរមរាជាទី ២ នៃអយុធ្យាបានលើកបុត្រារបស់ព្រះអង្គ រាមសូរ្យ ។

^{[១] [២] [៣]}

1. ↑ Patit Paban Mishra (2010). The History of Thailand. Greenwood. p. 39. https://archive.org/details/historythailandt00mish. 
2. ↑ David K. Wyatt (2004). Thailand: A Short History. Silkworm Books. p. 58. 
3. ↑ David K. Wyatt (2004). Thailand: A Short History. Silkworm Books. p. 59.