Антирепресивно образованиеАнтирепресивното образование опфаќа повеќе пристапи кон учењето кои активно ги предизвикуваат формите на угнетување.[1][2] КонцептАнтирепресивното образование е основано на идејата дека многу традиционални и разумни начини на вклучување во „образование“ всушност придонесуваат за угнетување во училиштата и општеството. Исто така, се потпира на идејата дека многу „здраво-разумни“ приоди кон образовната реформа ги маскираат или ги влошуваат угнетувачките методи на образование.[3] Последиците од антирепресивното образование вклучуваат длабока посветеност за промена на начинот на кој едукаторите ги замислуваат и се впуштаат во наставната програма, педагогија, управување со училница и училишна култура.[4] Исто така, импликацирано е дека институционалната структура и политиките мора да се трансформираат. Истражувањето на перспективите на образованието кои не се во согласност со она што стана „здраво-разумно“, исто така, мора да се вклучи. Антирепресивното образование очекува да биде различно, можеби непријатно, па дури и контроверзно.[5] УпотребаВо моментов, се чини дека има четири главни перспективи во образованието против угнетувањето, како што е дефинирано од Кумаширо (2000, стр.25) „Образование кон другиот, Образование за другиот, Образование кое е критично за привилегирање и разликување и образование што ги менува студентите и општеството“.[3] Овие пристапи доаѓаат со одредени контроверзии, особено во однос на потенцијалот за одржување на хиерархиите. И покрај полемиките, антирепресивните перспективи ги повторуваат и другите писатели на социјална правда во образованието. И Бел[6] и Бен-Џон[7] охрабруваат наставниците да ги ценат и вклучуваат наративите и раководството на угнетените и маргинализираните групи. Бел препорачува специфични чекори, како на пример да се биде одговорен сојузник, да се деконструираат бинарите и да се анализира моќта.[8] Истражувањата ни покажуваат дека во Онтарио повеќето наставници се белци.[9] Ова значи дека останува на воспитувачите да се наведат на непријатност при критичко испрашување. Бен-Џон повторува дека работата на деколонизацијата започнува во рамките на секој поединец.[7] Поврзано
Наводи
|
Portal di Ensiklopedia Dunia
