Баварија-Стробинг
![]() Баварија-Стробинг (германски: Niederbayern-Straubing-Holland, Niederbayern-Straubing, Bayern-Straubing-Holland или Bayern-Straubing) — го означува широко расфрланото територијално наследство во куќата Вителсбах во Баварија, која била управувана од независни војводи од Баварија-Стробинг помеѓу 1353 и 1432 година; мапата (илустрација) на овие маршеви и оддалечености на Светото Римско Царство, сликовито ја демонстрира фракционализацијата на земји каде што не се стекнала прародителството. Во 1349 година, по смртта на царот Луј IV, неговите синови ја поделиле Баварија уште еднаш: Долна Баварија преминала на Стефан II (починал во 1375 година), Вилијам (починал во 1389 година) и Алберт (починал во 1404 година). Во 1353 година, Долна Баварија била дополнително поделена на Баварија-Ландшут и Баварија-Стробинг: Вилијам и Алберт добиле дел од наследството на Долна Баварија, со главен град во Штраубинг и права на Хено и Холандија.[1] Така, војводите од Баварија-Стробинг биле и грофови на Хено, грофови на Холандија и на Зеланд. Во 1425 година, со смртта на војводата Јован III, војводите Штраубин изумреле по машка линија. Неговиот имот бил поделен помеѓу војводите од Баварија-Минхен, Баварија-Ландшут и Баварија-Инголштад во 1429 година под арбитража на светиот римски цар. Неговата внука Жаклин станала грофица на Хено сама по себе. Војводи од Баварија-Стробинг![]()
По борбата за наследување помеѓу Жаклин и нејзиниот вујко Јован, Баварија-Стробинг била поделена помеѓу Баварија-Инголштад, Баварија-Ландшут и Баварија-Минхен. Фусноти
|
Portal di Ensiklopedia Dunia