Бездомништво во Германија

Бездомништво во Германија — значајно социјално прашање, кое се проценува дека влијае на околу 678.000 луѓе.^[1] Оваа бројка вклучува околу 372.000 луѓе кои се сместени (во засолништа за бегалци итн.) од јавните служби, на пр. од страна на општините.^[2] Од 2014 година, постои зголемување од 150% на бездомното население во земјата.^[3] Наводно, околу 22.000 од бездомното население се деца.

Дополнително, земјата допрва треба да објави статистика за бездомништвото на федерално ниво^[4] и покрај тоа што е тековно и широко распространето прашање.

Во 1933 година, Нацистичката партија донела Закон „против вообичаените и опасни криминалци“, кој дозволил преселување на питачи, бездомници и невработени во концентрациони логори.^[5]

Во 1942 година, британските бомбардирања уништиле вкупно 3,6 милиони домови, а 7,5 милиони Германци останале без покрив над главата.^[6]

Нивото на бездомници се зголемило за повеќе од 4% помеѓу 2017-2018 година.^[7] Покрај тоа, според извештајот на BAGW, поверојатно е дека бегалците се бездомници. Бројот на бездомници со бегалско потекло е зголемен за 5,9%. Мнозинството од бездомното население се мажи (три од четири). Постои загрижувачки пораст на бројот на млади бездомници во некои земји вклучувајќи ја и Германија^[8]

Сојузната влада признава дека бездомништвото во Германија е предизвикано од повеќе фактори, „како што се финансиски, домашни и поединечни психосоцијални причини“ и дека тоа не е само вкоренето во недостатокот на прифатливо сместување. Според Глобалната статистика за бездомништво, „Околу 50% од сиромашните домаќинства трошат повеќе од 40% од расположливиот приход за домување“.^[8] Здружението за засолништа за бездомници во Берлин обезбедува домување за бездомното население во Берлин, Германија.

Спроведено е истражување за истражни проактивни начини за спречување на бездомништвото. Иселувањето на луѓето од нивните домови е еден од најчестите фактори за бездомништво. Некои инструменти кои се користат за запирање на процесот на иселување, вклучуваат финансиска поддршка, законска одредба за случаи на тешкотија и преговори за помош со сопствениците.^[9] Како што изјавил д-р Буш-Герцема, координатор на Европската опсерваторија за бездомништво, превенцијата е категоризирана на неколку начини: примарна превенција (поголеми ризични групи), секундарна превенција (оние на кои им се заканува иселување) и терцијарна превенција (лица кои веќе се бездомници).