Браздење

Браздењето (односно бластулацијата) е третата фаза од ембриогенезата која следува по оплодувањето. Во оваа фаза, оплодената јајце-клетка, т.е. зиготот почнува митотично да се дели, при што се создава топчеста маса од клетки во вид на плод од црница чија површина е набраздена. Оваа структура се нарекува морула, чиешто име доаѓа од истоимениот грчки збор што значи црница.

Во текот на браздењето, ембрионот ги користи хранливите материи складирани во јајце-клетката. Митозата која се одвива при браздењето е доста брза. Во неа отсуствуваат G₁ и G₂ периодите од интерфазата, бидејќи јајце-клетката содржи огромни количини ДНК-полимераза неопходна за катализирање на сукцесивни хромозомски репликации, како и повеќе mRNA неопходна за синтеза на белковини во текот на раното браздење.

Трансформацијата на зиготот во повеќеклеточен комплекс во текот на набраздувањето се одликува со:

• Делење со последователни митотички делби
• Во овој период зачетокот (комплексот) не расте
• Општата форма на комплексот не се менува, освен што во внатрешноста се создава празнина - бластоцел
• Хранливите материи се претвораат во активна цитоплазма
• Количеството на DNA постојано се зголемува со бројот на новите клетки, кои се диплоидни
• Производ на овие делби е творбата бластула, која со движењата на трепките во јајцеводот се носи до матката
• Бластулата се всадува во ѕидот на матката.